KÖLE BxB

∆1∆

Hellooooo birinci bölümden herkese selamlaarr çok bekletmeden bölüme geçelim.
______________________

Ada'dan

Bugün o adam gelicekti. Beni almaya. Hayatımdan nefret ediyordum. Bir 'mal'mış gibi satılıktım, 1 ay önce beni zorla tutup bu bilmediğim yere getirmişlerdi.

Başta hep ağlıyordum ve korkuyordum. Gerçi hala da aynıydım.

İki gün önce bizi burda zorla tutan adamın yardımcılarından birisini yanıma yollamıştı.
'sende gidiyorsun iki gün sonra, hemde iyi bir fiyata' demişti. Pis pis sırıtarak.

Kendimi o kadar kötü hissediyordum ki, iki gündür dua ediyordum lütfen kötü birisi çıkmasın diye, ama bir yanımda korkuyordu.

Resmen tanımadığım biri beni satın alıyordu...

Saatlerdir düşünüyordum. Ellerimle oynuyordum, korkuyordum, tedirgindim, cesaretim yoktu.

Sadece bedenim vardı ama o da yorgundu ve ayakta duracak halim hiç yoktu.

Burada hayat hiç gitmiyordu. Beni buraya getirdikleri zaman zorla bir odaya koymuşlardı. Tabiki ilk zamanlar bana birşey yapacaklar zannetmiştim.

Yapmışlardı. Onları dinlemediğimizde vururlardı, yemek vermezlerdi. Burada benimle birlikte 10-15 kişi daha vardı.

Hepsini para için satıyorlardı. Durumu bu şekilde anlatınca iğrenç oluyordu. Sıradaki kurban bendim.

Kapım birden açılınca yerimden sıçradım. İçeri o pislik yardımcı girmişti.
"Kalk! Yürü gidiyorsun!" Dedi.

Hızla yanıma gelip kolumdan sıktı ve beni sürükledi.
"Bırak beni!" Beni hızla sürükledikten sonra durdurup konuştu.

"Bana bak! Sakın bağırıp çağırma, eğerki herhangi bir yanlış yaparsan seni öldürürüm." Dedi.

Bu sefer kolumu tutmayıp sırtımdan çalışma odasına doğru sürükledi. Yanımda ki kapıyı çalıp 'gir' sesini duyduktan sonra içeri girdik.

Başımı kaldıramıyordum. Çünkü aşırı utanıyor ve korkuyordum, bu yüzden kalbim çok hızlı atıyordu.

"Evet Barlas bey, bu Ada" dedi burada ki 'büyük patron' dedikleri, en çok da bundan nefret ediyordum zaten. Hala kafamı kaldırmamıştım.

"Merak etmeyin size layık olmak için herşeyi yapacaktır." Nefret ediyordum bu adamdan, o sözlere karşı sinirli bakışlarla kafamı adama kaldırdım. Adam da bana sinirli bakışlar atıyordu. Pislik.

Sonra bakışlarım ona kaydı. Bakışları o kadar derin ve sertti ki korkup tekrardan bakışlarımı ayaklarıma indirdim. İnsanın gözlerine bakıyordu.

Şimdi içimde ki korku daha da artmıştı. İçimde ki Umut da yok olmuştu.

Gitmek istemiyordum onunla. Nefret ettiğim yerden, beni buraya zorla getiren insanlardan kurtulmak istiyorken o bakışlarda birşey vardı, beni korkutan.

"Başka bir isteği-"
"Parayı vermediğime göre iş bitmiştir, sakın beni arayıp rahatsız etmeyin." Onun sesi çok kalın ve sertti. Bu bile beni tittretmeye yetmişti.

"Yoksa ne olacağını biliyorsunuz." Dedi. Bu sefer sesi daha çok korkunçtu ve sesinde ki ima aşırı belli oluyordu. Şimdi ben ne yapacaktım.

"Ah! Tabiki de asla bir rahatsızlık vermeyeceğiz." Dedi. Sesi titremişti bizimkinin, korkuyordu. Ne yalan söyleyeyim ben de korkudan ölüyordum.

"Atakan götür Ada'yı!" Hafif bağırmasıyla içim titremişti. Barlasın yanında ki adam hızla üzerime yürüyünce bir iki adım geriledim.

Atakan Barlas'ın adamıydı galiba kolumu tutup beni bu evden hızla çıkarmıştı.