A Fool Of Tears

#WhoGoat

"Minsan, may mga bagay tayong kailangan isuko. Hindi dahil sawa na tayo doon, O kaya naman ay wala na iyong halaga sa atin. Kundi dahil alam nating kahit anong gawin natin. Wala na ring mangyayari. Dahil kahit anong gawin natin. Di na natin maibabalik sa dati. At mas makakabuti pa kung sa iba na mapupunta iyon..."

Ito kmi ngayon sa sala at nanunuod ng advice ganda lahat sila tahimik na nanunuod habang ako ito tahimik na umiiyak tinatamaan kasi ako sa mga payo ni madam birtud isipin ninyo na kahit ano sa akin ehhh masakit talaga ehhh "kuya tama na yan...." Pagpapatahan sa akin ni Angelo habang hinahagod niya ang likod ko " sakit Angelo tagos na tagos bro!" Tumingin silang lahat sa akin " teka nga Uno! Isipin mo to ahhh kung patuloy ka bang iiyak sa tingin mo babalik ba siya??! Hindi naman di ba?!?! Kaya tama na!" Iritang saway ni Jerome sa akin, alam ko namang naiinis lang siya dahil para na naman akong babae kung umiyak "nasasabi mo lang yan kasi wala ka sa sitwasyon ko!!!" Umiling lang siya "tama naman ko ahhh! Bakit hindi ba?!?! Kailan ka ba nagmahal??!! Wala diba kaya isipin mo yung mga sinasabi mo!! Dahil pag nasa pareha na tayong sitwasyon di mo na masasabi yan!!!" Hindi ko na alam ang gagawin kong pagtatanggol sa mahal ko "isa kang malaking tanga!" " hindi ako tanga sadyang matatag lang ako!" Lumabas nalang ako ng bahay at pumunta sa paborito kong lugar dito sa tabangao umupo na ako ng makarating ako dito sa dalampasigan "Mali nga sigurong mahalin kita, mali ang umaasang mahal mo pa rin ako! Pero, mali bang aminin ko na Mahal na Mahal pa rin kita! Kahit na ang puso ay pagaari na ni Roby!!!!!!" Sigaw ko mula sa kinauupuan ko "you know what pain is inevitable. Suffering is optional and you have to forgive so that you can forget, and forget to feel again" nakita kong umupo sa tabi ko si Angelo "ikaw na naman..." "Tsss... Alam ko namang kailangan mo ko ehhh hindi mo lang sinasabi..." Natawa ako ng onte sa sinabi niya "ohhh hah!! Tingnan mo hindi pa ako nagjojoke natatawa ka na!" Nagtawanan lang kami "sana kasi di ko na lang siya nakilala ehhh! Masaya naman ako nun ehh kahit wala pa siya! Di tulad ngayon, pinapahirapan niya lang ako,sabi niya di niya sinasadyang makilala ako. Ako rin naman ehh di ko sinasadyang mahalin siya"
Sh*t ito na naman yung luha ko nakakainis!! Para talaga akong bakla!!! /(T.T)\ "alam mo pwede mo naman siyang iyakan ng isang linggo o kaya naman isang buwan pero ang masama doon tatlong taon ka ng nababaliw sa kanya di ka pa ba napapagod sa mga gabing lumipas lagi mo siyang iniiyakan at isinisigaw na mahal mo siya!" "Teka paano mo nalaman yun?!"

[Flash Back]

Nagiinuman sila sa sala habang ako naman ay busy maglaro ng cellphone ko "pasok na ako!" Paalam ni kuya Uno sa amin mukha siyang lasing pero mas mukha siyang malungkot gusto ko malaman kung anong gagawin niya sa loob kaya sinundan ko siya pumasok na siya sa loob ng kwarto sinara niya yung pinto pero may puwang ng konte tama na makita ko ang kama niya humiga na siya pero nakatalikod siya sa pinto kaya di niya ako nakikita napansin kong nanginginig siya akala ko noong una nilalamig lang siya pero nalaman kong umiiyak siya nung marinig kong humihikbi siya at tinatawag ang pangalan ni ate Sandy "mahal mahal kita Sandy!!!! Asaan ka na ba mahal ko!!!" Tuloy tuloy na sigaw niya umupo siya at mas lalong lumakas ang kanyang pagiyak may ilang bagay siyang inihagis sa pader "Sandy!!!!!!" Halos mapiyok na siya sa kakasigaw buti nalang lasing sila kuya Jerome at hindi nila naririnig ang ingay ni kuya Uno "hayyyy nako Angelo pabayaan mo na ang kuya Uno mo lasing lang siya kaya nagkaka ganyan siya" parang kakasabi ko lang na hindi nila naririnig pero ito andito na si kuya Bj at kuya Jerome "hindi ka pa din ba sanay sa kuya Uno mo??" Tanong sa akin ni kuya "sanay na pero kasi naawa lang ako sa kanya kasi lagi nalang siya umiinom at umiiyak para lang makatulog" gabi gabi nalang kasi siyang ganyan sa loob ng tatlong malulungkot na taon wala siyang ginawa kundi ang iyakan si ate Sandy minsan nga sa loob ng isang araw hindi siya lalabas ng kwarto at katulad ngayon..... May mga ilang bagay din kaming naririnig na nababasag "puntahan ko na kaya siya??" Maglalakad palang ako ng makita namin siyang bumagsak sa kama agad kaming pumasok para icheck kung anong nangyare sa kanya nakita naming mugtong mugto ang mga mata niya at ang daming basag na vase at mga painting pati ang picture frame na may picture nilang dalawa narinig namin siyang humilik senyales na tulog na siya nilinis na lang namin ang mga nagkalat na bububog sa sahig binihisan na din namin siya at ini ayos ng higa "hanggang kelan ka ba magiging ganito kuya Uno hanggang kelan mo ba dadanasin yung sakit na dulot niya??" Kausap ko sa kanya pagkatapos noon lumabas na kami...