Don't forget me...//Chanmin//

10.

İlk önce yurda gittim ve üzerimi değiştirdim.

Hyunjin- Bu gün geri gelecek misin?

Seungmin- Bilmiyorum neden

Hyunjin- Film gecesi yaparız diyorduk da geleceksen seni bekleyelim

Seungmin- Gelip gelmeyeceğimi bilmiyorum siz izleyin beni beklemeyin.

Hyunjin- Tamamdır görüşürüz

Seungmin- Görüşürüzz

Yurttan çıktım ve arabaya bindim
Kulaklığımı taktım, kafamı cama yaslayıp gözlerimi kapadım dün gece iyi bir uyku çekmeme rağmen hala uykum vardı.

Yaklaşık 20 dakika sonra telefonum çaldı

Bok Böceği arıyor...

Seungmin- Alo

Woon- Naber

Seungmin- İyi senden naber

Woon- İyi, ilacını içtin  mi

Seungmin- Yemekten sonra alacağım

Woon- Tamam içince mesaj at

Seungmin- Tamam

Woon- Ve sıkılıp kaçmak istersen bana gel

Seungmin- Gelirim

Woon- Gel

Seungmin- Kapıyorum içeri gircem

Woon- Tamam dikkat et kendine birşey olursa ara

Seungmin- Teşekkür ederim ararım

Woon- Baysss

Dedi ve kapattı

Arabadan indim ve kapıya doğru ilerledim. Kapının önüne gider gitmez kapı açıldı

Hizmetli- Hoş geldiniz efendim

Seungmin- Hoş buldum

Hizmetli- Aşağıda sizi bekliyorlar

Seungmin- Tamam teşekkür ederim

Merdivenlerden aşağı indim hepsi oturuyorlardı. Annem ayağa kalkıp bana sıkıca sarıldı

Anne- Nasılsın oğlum?

Sesi her an ağlayacakmış gibi çıkıyordu

Seungmin- İyiyim annecim

Dede- Naber evlat

Seungmin- İyiyim dede sen nasılsın?

Dede- İyiyim bende

Babam mutsuz bir şekilde yere bakıyordu. Birşey olmuştu ama sadece annem ve babam biliyordu

Amcamla göz göze gelmemeye çalışıyordum

Biraz oturup sohbet ettik daha sonra
Yeong-Su ( Amcasının oğlu) içeri girdi

Dede- Hoş geldin Yeong-Su.

Yeong-Su: Hoş buldum.

Dede- Neredeydin neden geç kaldın.

Yeong-Su cevap vermedi.

Dede- Hadi sofraya geçelim.

Hepimiz sofraya oturduk.

Dede- Hepinizi burada eskisi gibi bir arada görmek çok güzel...

Dede- Malum çok zamanım kalmadı hissediyorum o yüzden hep birlikte yaşamak istiyorum.

Dedem konuşmaya devam etti ama benim aklım annem ve babamdaydı neden bu kadar üzgündüler?