choi san: anlaştığımızı zannetmiştim
wooyoung: ben de öyle zannetmiştim
choi san: ne demek bu
wooyoung: lafına güven olmayacağını biliyordum zaten ama yine de bir umut işte
tabii ki şaşırtmadın beni
choi san: ???
wooyoung: senden haberim olmadığını mı sanıyordun
choi san: napıyorsun tam olarak
peşime adam mı taktın yoksa bizzat kendin kalkıp beni mi takip ediyorsun
wooyoung: kontrol ediyordum sadece uzaktan
sözünü tutuyor musun diye
choi san: takip ediyordun yani
wooyoung: çalıştığın yerde bir iki bardak bir şey içtim sadece buna takip etmek denemez
choi san: ben derim
wooyoung: ne dediğin umrumda mı sence
choi san: hongjoong hyung çok sinirlendi
zorla geri sokmaya çalışıyor beni
wooyoung: iyi güzel
iyi ki de söylemişim
choi san: napıyorsun wooyoung
wooyoung: napıyormuşum
choi san: neden beni önemsemeye başladın birden
wooyoung: önemsemiyorum
choi san: çocuk gibi davranma
açıkça söyle işte
önemsiyorsun işte ne yaptığımı ya da ne halde olduğumu
wooyoung: arkamda bir enkaz bırakmak istemiyorum sadece
choi san: kendin bir enkazken bana ne kadar iyiliğin dokunabilir
wooyoung: ben senden önce de böyleydim
choi san: değildin
wooyoung: uzatma tamam neyse ne
choi san: ne yaptığının farkında değilsin değil mi
wooyoung: ne yapıyormuşum
kendine zarar verdiğini gördüm ve bunu hyunga bildirdim
üstüme düşenden fazlasına dokunmadım
choi san: bana umut veriyorsun wooyoung
beni önemsediğini göstererek derinlerdeki duygularımı açığa çıkartıyorsun
tekrar birlikte olacağımızı hayal etmeye başlıyorum
wooyoung: hani kabullenmiştin
choi san: bana bok gibi davrandığın için kabullenmek zorunda kalmıştım de sen ona
wooyoung: seni yeterince reddettiğimi düşünüyorum
dediğim gibi ben yalnızca üstüme düşeni yaptım
choi san: hala aynı noktadayız yani
wooyoung: bu hiç değişmeyecek san
anla artık
choi san: anlıyorum
