ကျွန်တော်လည်း ရေချိုးပြီး အလုပ်သွားမယ်လုပ်တော့ တံခါးခေါက်နေတာနဲ့ ဖွင့်ကြည့်တော့ ကောင်မလေး အချောလေး နှစ်ယောက်ဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မေးကြည့်တော့ ဆရာမလေးရဲ့ သူငယ်ချင်းတွေဖြစ်နေတာ သိလိုက်ရတယ်။ တစ်ယောက်က စိုးစိုး တဲ့ သူက သူနာပြု နောက်တစ်ယောက်က ခင်လေး တဲ့ သူကတော့ ဈေးဆိုင်မှာလုပ်တာ။ ကျွန်တော်လည်း သူတို့ကို သော့ပေးပြီး အလုပ်သွားတာပေါ့။ တစ်ရက်ကြတော့ ကျွန်တော် အလုပ်က အပြန် မိုးတွေရွာလာ။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရှေ့နားရောက်တော့ အိမ်ရှေ့နားမှာ ဆရာမလေး မိုးရေထဲထိုင်နေတာ တွေ့ရတယ်။ ကျွန်တော်ဘည်း မိုးရေတွေစိုရွှဲနေ ဆိုင်ကယ်နဲ့ပြန်တာဆိုတော့။
စိုးမြင်- ဆရာမ မိုးရွာထဲ ဘာလုပ်နေတာလဲ တံခါးကလည်း သော့ခတ်ထားပါ့လား။
စန္ဒာ- မနက်က အိမ်မှာ သော့ကျန်ခဲ့တာ သူငယ်ချင်းတွေကလည်း ပြန်မလာသေးတော့ တံခါး ဖွင့်မယ့်သူမရှိတာနဲ့ အပြင်မှာ ထိုင်စောင့်နေတာ။ အနီးနားလည်း သိတဲ့သူမရှိတာနဲ့။ ကိုစိုးမြင့်တို့ အိမ်ဘက်ကြည့်တော့လည်း လူမရှိတာနဲ့ အပြင်မှာ ထိုင်စောင့်နေတာ။
စိုမြင့်- လာလာကျွန်တော့ အိမ်ထဲဝင် ကျွန်တော်ထဲ အဝတ်တွေထုတ်ပေးမယ်။
စန္ဒာ- ကျေးဇူးပါ ဒုက္ခပေးမိသလိုတော့ဖြစ်သွားတယ်။
စိုးမြင့်- ရပါတယ်။ ကျွန်တော် အဝတ်တွေလိုအပ်တာတွေ သွားယူလိုက်ဦးမယ် ဆရာမ ဒီမှာ ထိုင်စောင့်နေလေ။ မိုးဖိုခန်းထဲမှာ ရေနွေးတော့ရှိတယ် အချမ်းပြေအောင် သောက်လိုက်ပါဦး။
စန္ဒာ- ဟုတ်ကဲ့ပါ။
ကျွန်တော်လည်း အပေါ်ထပ်တက် အဝတ်အစားလဲပြီး ဆရာမအတွက်ပါရှာပြီး ပြန်ထွက်လာတော့ ဆရာမလေး မီးဖိုခန်းထဲမှာ ရေနွေးခွက်ရှာနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။
အနောက်ကနေ ကြည့်မိမှ ရေစိုနေတဲ့ ထဘီစိမ်းလေးနဲ့ ခွက်ကို အောက်ငုံရှာနေတော့ ဖင်ကြီးက ကားထွက်နေတာပေါ့။ ဂစ်တာရှိတ်လေး လုံးနေတာပဲ ဖင်လေးက အောက်က ဘစ်ရာတောင် ထင်းနေ။ အပေါ်ကိုလည်း အခုမှ သေချာကြည့်မိတော့ အင်္ကျီဖြူကို ရေတွေစိုနေတော့ အောက်က
ဘော်လီကို မြင်နေရတယ်။ အနောက်ကနေ ကြည့်ရင်း အောက်က အငယ်ကောင်က ထောင်လာ။ ဆရာမကလည်း ခွက်ယူပြီး ရေနွေးထည့်မယ်ဆိုပြီး ဒီဘက်ကြည့်လိုက်တော့ အောက်က
နို့တွေကို မြင်နေရ ဝင်းပြီး ကိတ်နေတာပဲ။ ဆရာမကလည်း ကျွန်တော့တွေ့သွားတော့ ပါးစပ်ဟပြီး မျက်လုံးက ကျွန်တော့ အောက်ပိုင်းကြည့်ပြီး ရပ်သွားတော့။ ကျွန်တော်လည်း အောက်ကြည့်လိုက်တော့ ကျွန်တော်ဝတ်ထားတဲ့ ပုဆိုးအောက်က လီးကြီးထောင်နေတာ ဆရာမက ကြည့်နေတာဖြစ်နေတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ဆရာမချမ်းနေမဆိုးတာနဲ့ အဝတ်တွေ အကုန်တန်းလဲ ပုဆိုးဝတ်ပြီး အောက်ခံမဝတ်မိလိုက်။
ကျွန်တော်လည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ရီပြပြီး ဆရာမအတွက် အဝတ်တွေ သွားပေးတော့ ဆရာမက ရှက်ပြီး ကျွန်တော့အောက်ကြည့်နေ။ ကျွန်တော်လည်း ဆရာမကို အဝတ်ပေးရင်း အနီးကပ်ကြည့်မိတော့ ရေစိုပြီး လှနေတဲ့ ဆံပင်လေး၊ ချမ်းလို့တုန်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေး၊ ရှက်နေတဲ့ မျက်လုံးလေး၊ ရင်တုန်ပြီး နိမ့်ချည်မြင့်ချည်ရှိနေတဲ့ ရင်သားတွေကို ကြည့်ရင်း ကျွန်တော့စိတ်တွေဖောက်ပြန်လာတယ်။ အခန်းထဲလည်း နှစ်ယောက်တည်းရှိတယ်ဆိုတဲ့ အသိရယ် မိုးတွေကလည်း အရမ်းရွာနေတာရယ်ကြောင့် စိတ်က လွတ်ပြီး ဆရာမကို သွားဖက်မိတယ်။ ပြီးတော့ တုန်လှုပ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲနမ်းပစ်ပြီး ဆရာမရဲ့ ခါးလေးကို ဖတ်ထားမိတယ်။ လျှာလေးကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး ဆရာမလျှာလေးနဲ့ထိပြီး နမ်းနေမိတယ်။ ဆရာမလည်း အစကတော့ တုန်လှုပ်ပြီး ရုန်းပေမယ့် နောက်ပိုင်း လျှာလေးကပါ အလိုက်သင့်ပါလာတာသတိထားမိလာတယ်။ တဖြည်းဖြည်း နမ်းရင်း စိတ်ကပါလာတော့ လက်တွေက အင်္ကျီအောက်ကနေ လျှိုရင်း ဘော်လီချိတ်တွေ ဖြုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ နောက်အပေါ်အင်္ကျီပါ ချွတ်ပြီး ဆရာမရဲ့ ဆူဖြိုးပြီး လှပလွန်းတဲ့ ရင်သားတစ်စုံကို လက်နဲ့ညှစ်ပြီး ပန်းနုရောင်သမ်းနေတဲ့ ညာဘက်နို့သီးထိပ်ကို စုပ်ပစ်လိုက်တယ်။ လက်တစ်ဖက်က ဘယ်ဘက်နို့ကိုင်ပြီး အခြားတစ်ဖက်ကလည်း အောက်က ထဘီကို ချွတ်နေတယ်။ လျှာလေးနဲ့ နို့သီးထိပ်လေးကို ထိုးရင်း ပါးစပ်က စုပ်ပေးတော့ ငြီးသံလေးတွေ ထွက်လာ။ လက်တစ်ဖက်ကလည်း နို့သီးထိပ်လေးကို ချေပေးနေ။ ထဘီကို ချွတ်မိတော့ အောက်က အတွင်းခံထဲ လက်ထည့်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို နှိုက်ကြည့်တော့ အထဲမှာ အရည်တွေရွှဲနေတာတွေ့ရတယ်။ လက်လေးကို အခွဲကြောင်းထဲ ထည့်ပြီး စောက်စိလေးကို ပွတ်ပေးရင်း အခွဲကြောင်း တောက်လျှောက် လက်ညှိုးလေးနဲ့ ပွတ်ပေးနေတော့ အရည်တွေပိုပိုများလာ ညီးသံလေးတွေလည်း ကျယ်လာ။ ကျွန်တော်လည်း နို့ကို တစ်ဖက်ချင်း စို့ပေးတာ ရပ်ပြီးတော့ ဗိုက်လေးကနေ တဖြည်းဖြည်း အောက်ဆင်းလာကာ အတွင်းခံကို ချွတ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ကြည့်တော့ အမွှေးထူထူေလးနဲ့ ဖောင်းပြီး အရည်တွေရွှဲနေတဲ့ စောက်ဖုတ်လေးကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ပေါင်ဖြဲပြီး ရွှဲနေတဲ့စောက်ဖုတ်ကို လျှာနဲ့ လျက်ပေးလိုက်တယ်။ စောက်ရည်တွေနဲ့ဆိုတော့ လျက်လို့ကောင်းနေ အထက်အောက်လျှာနဲ့ စွဲလျက်ပေးေနရင်း သူပြီးခါနီးတော့ဆံပင်ကို ဆွဲပြီး အတင်းကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ကပ်ပေးနေရင်း ပြီးသွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း စိတ်ကအတော်ထန်လာတာနဲ့ ပုဆိုးတွေ အင်္ကျီတွေချွတ်ကာ ဆရာမ ပေါင်ကို ဖြဲထားရင်း ပြီးသွားလို့ ရွှဲသွားတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ကျွန်တော့ရဲ့ လီးကြီးနဲ့ အထက်အောက်ဆွဲရင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးဒစ်ကို ထည့်လိုးတော့ ဆရာမဘက်က ငြီးသံလေးနဲ့ အထဲဝင်သွား လီးအဆုံးထိ ဆောင့်ထိုးလိုက်တော့ ဆရာမလေး တုန်သွားပြီး နာတယ်အော် လီးက အထဲထိရောက်သွားတော့ ပေါင်ဖြဲပြီး လိုးနေလိုက်တယ် စောက်ဖုတ်က အထဲကကြပ်ပြီးလိုးကောင်းနေ။ ဒီလိုနဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက်ထိ လိုးပြီးတော့ စောက်ဖုတ်ကို လီးထဲကထုတ်လိုက်တော့
ဆရာမက ဖီးလ်တက်တာ ပျက်သွားလို့ထင်တယ် ကျွန်တော့ ကြည့်တော့ ကျွန်တော်က
စိုးမြင့်- ဆရာမ ကုန်းပေးပါဦး ကျွန်တော် ဆရာမဖင်ကြီး ကြည့်ပြီး ဆွဲလိုးချင်လို့။
စန္ဒာ- အင်းအင်း။ ကိုစိုးနော် လူကို အရမ်းလုပ်နေ ဒီက နာလို့ သေတော့မယ်။ လီးကအကြီးကြီးနဲ့ အထဲဆောင့်လိုးတော့ နာတာပေါ့။ လူကိုဖြည်းဖြည်းလုပ်ပါ။
စိုးမြင့်- ဆရာမက အရမ်းလှနေတော့ အရမ်းလိုးချင်သွားလို့ပါ။ ကုန်းထား အဲ့လိုလေး စောက်ဖုတ်ကို ပြူးနေအောင် ကုန်းထား။
ကျွန်တော်လည်း အနောက်ကနေ လီးကို စောက်ဖုတ်မှာတေ့ပြီး စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်လိုးနေ။
ဖင်ကြီးဆွဲကိုင်ပြီး ရှယ်လိုးပေးနေတာ အချက် တစ်ရာကျော်လောက်ရောက်တော့ ကျွန်တော်ပြီးချင်တာနဲ့ ဆရာမမေးတော့ သူလည်း ပြီးတော့မှာတဲ့ ဒါနဲ့ဆို သုံးခါမြှောက်ပြီးတော့မယ်ဆိုပြီး ဖင်ကြီးအနောက်ပစ်ပစ်ပြီး ခံနေ။ ခနကြာတော့ သူတစ်ကိုယ်လုံးတုန်သွား ကျွန်တော်လည်း သူပြီးတာသိလိုက်တာနဲ့ စောက်ဖုတ်ထဲ လရည်ထည့်ပန်းလိုက်တယ်။ စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထည့်ထားပြီး ဆရာမပေါ်ကနေ ခနအပန်းဖြေပြီး လီးပြန်ထုတ်တော့ စောက်ဖုတ်လေးက လီးရာလေး ကျန်နေပြီး အထဲက အရည်တွေထွက်လာ။
စန္ဒာ- ကိုစိုးက အရမ်းလိုးပြီး အထဲပြီးလိုက် ဗိုက်ကြီးသွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မတုန်း သူများတွေသိကုန်မှ ကျွန်မ ဒုက္ခရောက်နေဦးမယ်။
စိုးမြင့်- ဆရာမစောက်ဖုတ်က လိုးကောင်းတော့ အထဲကို ပြီးလိုက်မိတာပါ။ ကျွန်တော်ခနနေရင် ဆေးဝယ်ပေးပါ့မယ်။ ကျွန်တော်လုပ်မိတော့ စိတ်တော့မဆိုးပါနဲ့။ ရော့ဒီမှာ ဆရာမ ချမ်းမဆိုးလို့ အဝတ်တွေ။
စန္ဒာ- လူကို တုံးလုံးထား အကြာကြီး လိုးပြီးမှ အခုမှ အဝတ်တွေလာပေးနေ။ ဒီလိုဖြစ်တာ အခြားသူတွေ မပြောနဲ့နော် ပြောလို့ကတော့ ရှင့်ကို တရားစွဲပစ်မယ်။
စိုးမြင့်- မပြောပါဘူးဗျာ ဆရာမကလည်း နောက်လည်း အခုလို ကျွေးပါဦး ဟဲဟဲ။
သူက ကျွန်တော့ကို မျက်စောင်းထိုးပြီး မိုးလည်း နည်းနည်းတိတ်သွားတာရယ် ဆရာမတို့အိမ်တံခါးလည်း ဖွင့်တာနဲ့ ကျွန်တော့အဝတ်တွေ ဝတ်ပြီး သူ့ရေစိုအဝတ်တွေကိုင်ကာ ပြန်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အနောက်က ဖင်ကြီးကိုကြည့်ရင်း ခုနက လိုးခဲ့တာကို သတိပြန်ရပြီး လီးတန်းလန်းနဲ့ ကျန်ခဲ့ပါတော့တယ်။
