Catboy | Hyunlix +18

14. Mahkeme

-Felix'in ağzından-

Sabah uyandığımız gibi bir şeyler yiyip çıktık. Yeni eve varınca kapıyı çaldım.
"Anne! Biz geldik. Hazır mısın?"

"Hazırım hazırım!" deyip kapı kilidini açtı. Karşımıza aşırı şık bir kombinle çıktı.

"Wow, çok havalı olmuşsunuz anneciğim."

"Evet, zafer günün diye mi?" dememe güldü ve omzuma hafifçe vurdu.

Hyunjin annemin koluna girip otoparka kadar eşlik etti. Mutlu gibi görünsem de içten içe çok korkuyordum, heyecanımın asıl sebebi buydu...

🐱🐱🐱

Mahkeme salonunda karşıda oturan babamı görünce ağlayasım geldi. Nedenini bilmiyorum, sadece gözlerim doldu işte.

Hyunjin yanımdan hiç ayrılmamıştı, elimi tutunca ona baktım. Gözlerini yummasıyla güven buldum ve "İyiyim." anlamında başımı salladım.

Babam yine içmişti, yüzü şişmişti ve saçları dağılmıştı. Etrafa kötü kötü bakıyordu.

Annem ise tamamen donuk bir yüz ifadesiyle boşluğa bakıyordu. Şık giyiminin altındaki yara izleri hafif iyileşmiş gibi dursa da çok şiddet gördüğünü gizleyemiyordu.

Hyunjin'in tuttuğu avukat çok havalıydı. Kadın hiç istifini bozmadan davayı üstün bir şekilde yürütmeye devam etti.

Adımı söylemeleriyle kürsüye çıktım. Şu ana kadar yaşanmış her şeyi topluca anlattım. Avukat buraya gelmeden önce objektif konuşmamı söylemişti bu yüzden sesimin titrememesi için elimden geleni yaptım.

Babam zaten sürekli karşı çıkıp bağırdığı için hakim olsun jüri olsun herkese negatif bir izlenim vermişti. Hiç muhatap olamadan yerime geri geçtim.

O kadar çok kanıt vardı ki... böyle karşımıza pat pat çıkınca annemin ne kadar berbat bir hayat geçirdiğini tekrar anladım. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum, yüzüm sıcacık olmuştu.

"Sonuç: Temyiz edilen hükümle davacının psikolojik, sosyal, bedensel olarak özgür olması üzerine sanığın borçlarının tamamının kendi üzerinde kalmasıyla birlikte 30 yıl uzaklaştırma ve 15 yıl hapis cezasına; 17.10.2023 gününde oybirliğiyle boşanmalarına karar verildi."

Babam hapsi duyduğu gibi bağırmaya başladı. "BU NE SAÇMA İŞ LAN?!"

Savcı babama kötü kötü bakınca hemen yerine geri oturdu. Güvenlikler de başına toplanıp kelepçe takarken "Her zaman berbat bir karıydın!" diyordu anneme.

Sonra bana dönüp "Sen zaten başlı başına hayal kırıklığısın!" dediğinden beri pek bir şey duymamaya başladım.

Salon dağıldı, annem tuvalate gitti. Ben ise hâlâ aynı şekilde oturuyordum... Yanımda sadece Hyunjin kalmıştı.

Ağlamak üzere olduğumu bildiği için başka bir tarafa bakarak elimi tutuyordu. Böylece rahatça gözlerimden birkaç damla yaş düşürdüm.

Sıcaklamış yanaklarım serinleyince biraz da olsa kendime geldim. "Artık bitti..." deyip buruk bir gülümseme verdim yüzüme.

"Hayal kırıklığı falan değilsin. Sen başlı başına bir hayal gibi mükemmelsin." deyip başını omzuma yasladı.

Hyunjin böyle deyince daha da duygulandığım için ağlamam arttı. Hemen başını kaldırdı ve "Hey, dur. Rahatlaman için demiştim!" dedi.

Hâlâ ağlarken "Hyunjin..." deyip boynuna sarıldım. O da sarılıp sırtımı okşayarak beni sakinleştirdi.

Annem içeri dönünce biz de kalktık ve arabaya gittik. Onu eve geçirdikten sonra Hyunjin'den beni BubblePop'a bırakmasını istedim. Hyuna ile görüşmem lazımdı.