kaybedilen Benlik

Bana Yardım Et

Ben nazlı belki bu satırlar size birşey ifade etmeyecek yada bir çoğunuz ağlayacak. Ben 24 haziran 2008'de Balıkesirin Ayvalık kasabasında doğdum.

Herşey 2 yaşımdayken, öz babamın beni kaçırmasıyla başladı. Babam beni hiç tanımadığım birine verdi nerde olduğumu,kimde olduğumu bilmiyordum. Tam 9 ay o kadının elindeydim, bana her zaman senin annen öldü senin annen yok dediler şiddet görüyordum. Bir mucize oldu, işte o gün annem beni gelip kurtardı. Ablamı tanımıştım. Hayatım çok güzel olucak diye düşünüyordum. Ablam,annem ve üvey babam. Zamanla herşey değişti duygular,hisler ve düşler yabancılaşmıştım. Ben kimdim? neredeydim? yada neydim? bu dünyadaki yerim neresiydi, hiç bilmiyordum. Şiddet görüyordum ama neden gördüğümü bilmiyordum. Kendimi kaybediyordum tanıyamıyordum kendimi kollarım,bacaklarım ve vücudum heryerim, heryerim mor renge bürünüyordu, ben o kadar iğrenç ve yetersizmiydim?

Evet

Galiba onlar için öyleydim...

Üvey babam bana kızardı yeri geldiğinde kavga ederdik ama onu seviyordum. Oda beni seviyordu ben hissediyordum o ne kadar belli etmesede beni seviyordu biliyordum. Ama ablam öyle değildi ablam uyuşturucu bağımlısıydı ve gözlerinde o sevgiyi, bana karşı olan sevgisini göremiyordum

Neden ablacım ?
Neden ?
Ben seni severken sen neden bana hissetirmedin
Ama ben anneme ve babama söz verdim senin gibi olmuyacaktım kendime ne kadar güvenmesemde biliyorum ve senin gibi olmuyacağım

Evet. Ben Nazlı, kiminin gözünde yetersiz, kiminin gözünde başarısız, kiminin gözündede belki yalandan da olsa bile  sevilen Nazlı. Ben Epilepsi hastasıyım ve bunla başa çıkmaya çalışıyorum. Bunun yanın da majör depresyon, anksiyete, ve panik atak sorunları olan bir kızım.

Kim olduğumu anlayamıyorum,ben kimim, kimsesizmiyim, ablam gibimiyim, hislerim nedir ben bunların hiçbirini bilmiyorum gerçeklik algımı kaybediyorum yardıma ihtiyacım var gibi hissediyorum ama o kişiyi bulamıyorum.

Bir gün burdan göçüp gideceğim babamın yanına ve o zaman herşey daha güzel olucak

Bu satırlar size birşey anlatmayacak ama benim için çok büyük anlam taşıyacak...

(...)

Belki bir gün bende mutlu olurum...