"Kader... Kader bizi karşılaştırdı Eylem."
Biraz kıkırdayıp konuşmasına devam etti.
"Hiç bu kadar hırçın bir kadın olacağını düşünmezdim."
Kendimden emin bir şekilde cevap verdim.
"Eski Eylem, o geride kaldı."
"Pekala, Ebrar Teyze nasıl?"
Yüzümdeki tatlı gülümseme soluvermişti bir anda...
"Annem. O, uyuyor."
"Uyuyor mu?"
"Çok uzun bir uykuya daldı. Tanrı benim canımı alınca, onu görebileceğim."
"A-ah, b-ben çok üzgünüm Eylem..."
"Sorun değil, alıştım annesizliğe."
"Nasıl kaybettin onu?"
"Bir şerefsiz yüzünden. Annemin peşine takılmış. Ahh düşündükçe iğreniyorum."
"Tamam sakin ol Eylem. Anladım ben."
Yiğit, ellerini bana doğru uzattı.
"Yardıma ihtiyacın varm-"
"Hayır,ben hallederim."
"Pekâlâ.."
Emin bir şekilde kollarımdaki kızlarla ara sokaktan çıkıverdim. Evim çok yakındaydı. Yiğit, o beni arkadan takip ediyordu. Doğrusunu söylemek gerekirse, ondan çok hoşlanıyordum. Eskilerden beri hemde. Ama ben, korkuyorum. Reddedilmekten korkuyorum. Hemde çok korkuyorum...
Bu düşüncelerime ara vermeden düşlemeye devam ederken, eve geldiğimi farkettim. Yiğit'e cebimi gösterdim:
"Anahtarımı alıp kapıyı açar mısın?"
"Peki."
Anahtarı cebimden alıp, kapıyı açtı ve içeri daldık ikimizde. Üç defa kapıyı iyice kilitledi ve anahtarı geri cebime koydu. Koyduktan sonrasında hemen önüme gelen ilk işkence odadına giriverdim. Yiğit'te arkamdan girdi ve kapıyı kapadı. Üç tane sandalye çekip üçünüde sırayla oturttum. Çok eğlenceli bir aktivite.
İki sandalyede karşılarına çektim ve birisine oturdum.
"Otursana sen de."
Yiğit bu sözümle oturdu. Bir kaç dakika sonra sağdaki sandalye de oturan kızın gözlerini hafif hafif kırpıştırdığını gördüm ve diklendim. Yiğit'i dürttüm be oda diklenmişti. Bir anda kız şaşkınlıkla bağırmaya başlamıştı.
(Kızların isimleri Ceren,Miray ve Begüm.)
M"N-NEREDEYİZ!? NELER OLUYOR??!!! SİZLER KİMSİNİZ!?"
Hafifçe kıkırdadım ve Miray'a doğru küçük adımlarla yaklaştım. Önüne eğildim ve ona bir tokat attım. Gözleri bağlıydı, beni görmesi imkansızdı. Direk ağlamaya başlamıştı.
"Ayy, ağlıyor musun?? Tatlı bebeğim benim, sakin ol hiç acıtmayacağım."
M"BIRAK BENİ ÇOK KORKUYORUM. LÜTFEN NE İSTERSEN YAPARIM."
(Artık Kimin konuştuğunu anlamanız için isimlerin baş harflerini koyacağım, bilginize.)
E"Sus."
M"NE OLURSUN NE OLURSUN BANA ZARAR VERME."
E"SANA SUS DEDİM, PİS UCUBE!"
Hafif kafamı arkaya, yani Yiğit'e döndürdüm. Öylece bana bakıyordu. Çok değişik hissettiriyordu bu çocuk bana. Öleceğim şimdi bak! Mahvedeceğim o güzel bakışını!
Biraz sonra içimdeki düşleri bırakıp uyanmaya başlayan diğer kızlara gözlerimi diktim. Hiçbiri daha ne olduğunu anlayamamışlardı. Normal karşılıyorum. Miray gibi bağırmamışlardı. İçimden binlerce şükür çektim bu duruma ve konuşmaya devam ettim. Bu sefer ses tonum yüksek ve gürdü.
E"BANA BAKIN, EĞER BİRİNİZİN YANLIŞ BİR HAREKETİNİ GÖRÜRSEM, KAFANIZI KÖKÜNDEN KESİP ALIRIM. ANLAŞTIK MI?"
Kızlar ses çıkarmamışlardı, demekki anlaşamamıştık.
E"Pekâlâ, siz bilirsiniz."
Yanımdaki masaya doğru ilerledim ve elime gelen ilk bıçağı aldım.
E"Kim olduğumu halâ anlayamadığınızı biliyorum. Ben Eylem, ortaokulda rahat bırakmadığınız, sürekli eve mosmor kollarım,bacaklarım, vücudumla beni gönderdiğiniz Eylem. Şimdi hesaplaşma vakti geldide geçiyor. İyi uykular.
...........................................................................
4. Bölüm hemmen geliyorrrr
