ကလင်.......ကလင်.. မနက်၆နာရီ ထိုးသည်နှင့်အတူ ဖုန်းစက်နိုးသံကလည်း အခန်းငယ်အတွင်း ကျယ်ပြန့်စွာ ထွက်ပေါ်လာလေသည်။
""ဝါး"'ဆိုသော အသံနဲ့အတူ မဖွင့်ချင်သော မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကာ ကျွန်တော်နိုးထလာခဲ့သည်။
""ဟင်....၆နာရီတောင် ထိုးနေပြီပဲ။ဘေးက မောင့်ကိုကြည့်တော့ အိပ်မောကျနေသည်မှာ တုပ်တုပ်တောင်မလှုပ်။"'
"မောင်က တော်တော်အိပ်ပုပ်ကြီးလိုက်တာ မောင်အိပ်ပုပ်ကြီး''
''အင်း....ဘာတွေပွစိ ပွစိ ပြောနေတာတုန်း ငယ်ရဲ့''
"ဟင်...မောင်နိုးနေတာလား''
"ငယ်မနိုးခင်ကတည်းက''
"ဟွန့်....အဲ့ဒါကိုဘာလို့မထဘဲ အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေရတာလည်း မောင်''
"ဘာလို့လည်းဆိုတော့ မောင်က အိပ်နေတဲ့မောင့်ရဲ့ချစ်စရာကောင်းတဲ့ ငယ့်ရဲ့မျက်နှာတော်လေးကို ခိုးကြည့်နေရလို့ပါဗျာ''
"ဟွန့်...စကားတွေသိပ်တတ်နေတယ်ပေါ့...သွားတော့ မျက်နှာသွားသစ်တော့''
ပြောလိုက်တော့ ရှက်သွေးဖြာပြီး နီရဲသွားတဲ့ မျက်နှာတော်လေးကိုအနမ်းတစ်ပွင့်ခြွေလိုက်ကာ အမိန့်တော်အတိုင်း မျက်နှာသစ်ဖို့ပြင်ရတော့တယ်
မောင့်ကိုမျက်နှာသစ်ဖို့ပြောပြီး ကျွန်တော်လည်းအိပ်ယာထက်က ရှုပ်ပွနေတဲ့ စောင်များကို ခေါက်နေလိုက်သည်
စောင်ခေါက်နေတုန်းဝင်လာသည့်အတွေးက မောင်နှင့်စတွေ့ခဲ့တဲ့ အတွေး။
အဲ့နေ့က ကျွန်တော့်မိဘတွေနဲ့ အဆင်မပြေတဲ့နေ့ပေါ့။ ကျွန်တော်ကfbအကောင့်ကိုလျှို့ဝှက်ပြီးသုံးတာ အကောင့်ထဲမှာက လိင်တူချစ်ကြိုက်တဲ့ အရာတွေနဲ့ ပြည့်နက်နေတာမို့ ဘယ်သူမှမရိပ်မိအောင် သတိထားပြီးသုံးရတာ ။ဒါပေမဲ့ကံဆိုးချင်တော့
အဲ့မနက်က ဖေဖေ မေမေတို့နဲ့အတူကျောင်းမသွားခင် မနက်စာဝိုင်းမှာ မနက်စာကို ဖုန်းကြည့်နေရင်း စားနေရင်းက ဗိုက်နာလာလို့ ဖုန်းကိုချပြီး toilet အမြန်ပြေးသွားတာ ဖုန်းက လိုင်းဖွင့်တန်းလန်းကြီး စားပွဲဝိုင်းမှာကျန်ခဲ့တယ်
Toliet ထဲက အပြင်ထွက်လာတော့ ဖေဖေက
"မင်းခြောက်နေတာလား မြတ်သျှိုင်းယံ"
ကျွန်တော်ငြိမ်နေမိတယ်
YOU ARE READING
cruely of fate(ongoing)
Randomကျွန်တော်ငယ်နဲ့မခွဲချင်ဘူး ဆရာ(ခွန်းရိပ်မာန်) ငယ်မောင့်ကိုမမုန်းပါဘူး(မြတ်သျှိုင်းယံ)
