Fiction |Texting

6

Yoongi:
Jimin
Nerdesin

Jimin:
Jungkook'un yanındayım
Bir şey mi oldu

Yoongi:
Yok hayır sadece merak ettim

Jimin:
Birazdan eve dönücem

Yoongi:
Tamam

***

Yoongi:
Jimin
1 saat oldu gelmedin
(19.32)

Korkutuyorsun beni
Nerdesin Jiminnie
(20.01)

(20.12)Görüldü

Jimin:
Yoongi beni almaya gel

Yoongi:
Tanrı aşkına nerdesin sen
Seni merak ettim

Jimin:
Yoongi yalvarırım yanıma gel
Sana ihtiyacım var
*konum
Buraya gel

Yoongi:
Geliyorum
Eğer ağlıyorsan
Ağlamayı kes ve gül
Gülmek sana yakışıyor

Düz yazı

Evden hızla çıkmıştım ve Jimin'in attığı konuma gitmiştim .

Karanlık bir bir yerdi ve ben daha çok endişeleniyordum

"Jimin!Nerdesin"

Gözlerim dolmuştu,
Neden bilmiyordum ama ona çok yakın hissediyordum.
Ondan hoşlanmıyordum ama ondan aurılmakta istemiyordum.

Bazen sadece yazdığı kurguları bahane ediyordum.

"Jimin!..."

Karanlık yer bir anda aydınlandığında herkesin yüksek sesle bağırmasıyla irkmiştim

"İyi ki doğdun Yoongi,  iyi ki doğdun Yoongi! "

Şaşkınlıkla donup kalırken Jimin karşıma geçti ve gülümsemeyle bana baktı.

İçimde oluşan hisle öne atıldım ve Jimin'i belinden tutup kendime çektim ve herkesin içinde dudaklarına bastırdım dudaklarımı

Ondan ayrıldığımda sıkıca sardım kollarımı beline.

"Beni çok korkuttun bücür "

Ortam çok sessizdi ve bu sessizlikte Jimin'in Hızla atan kalbini duyabiliyorum.

Bir kaç dakika sonra Jimin de bana sarıldı ve şunları söyledi

"Seni bu kadar endişelendiğim için özür dilerim Yoongi ama o zaman sürpriz olmazdı "

Ardından Jungkook konuştu ve dikkat dağıtmaya çalıştı

"Hadi pastayı keselim!"

Jimin'den kollarımı ayırdım ve etraftakilere baktım.

"Hepinize teşekkür ederim"

Daha sonra kaşlarımı çatıp Jimin'e baktım.

"Cezan uzadı Park Jimin fazladan 2 hafta daha benim istediklerimi yapacaksın"

Dudağını büzdü ve o sırada, az önce yaptığım rezillik aklıma geldi.

"Bana hala mandalina borçlusun"

"Borç borçtur"

Ve hayatımdaki ilk ve en güzel doğum günü partisinin tadını çıkardım.

***

Jimin'le eve dönüyorduk ve aklıma bir şey gelmişti.

"Jimin "

"Yoongi"

Aynı anda konuştuğumuzda güldüm

"Sen söyle ilk"

Dedim

"Peki,beni neden öptün?"

Düşündüm,sahi neden öpmüştüm onu

"İçimden geldi"

"Doğru sen sürekli içinden geldiği için davranıyorsun"

"Jimin açık konuş"

"Benim senden hoşlandığımı bildiğin halde bana ya ümit veriyorsun ya da sevgimi şakaya vuruyorsun"

Ben kendimi sevmezken seni nasıl seveyim ki..

Diyemedim ona jiç bir şey diyemedim.

Yola baktım

"Sen ne diğecektin"

"Bana bir daha böyle şakalar yapma"

Dudağını büzdü.

Geçmiş çok kötü bir mâziydi.

Annem sürekli şaka yapardı .
Ve bir zaman sonra şakaları sürekli ölmeye bağlıyordu ve sonunda o gitmişti...

"Neden?"

Dedi gözleri parlayarak bakıyordu

Hayatım Jimin'in aksine bok gibi gidiyordu ve dışarıdan hiç sorunu olmayan ,ailesinden sevgi görerek büyümüş biri gibi duruyordum.

Annem bile doğum günümde intihar etmişti benim.

Babam ve kardeşim trafik kazasında ölmüştü

Aniden frene basmış ve sertçe direksiyona yaslanmıştım.

"İlk doğum günü partim Jimin , annemin ölüm yıl dönümü ve benim doğum günüm"

Hıçkırıklarımı tutamazken konuşmaya devam ettim

"Mutlu mu gözüküyorum, umursamazım evet çünkü kaybedeceğim hiç bir şey kalmadı ,ben sadece bencilim!"

"Yoongi.."

"Şaka yapılmasından nefret ederim çünkü annem şakacı biriydi ve daha sonra intihar etti"

Yutkundum ve Jimin'e baktım.

"Sana karşılık veremiyorum çünkü daha kendimi sevemiyorum."

Elini omzuma koydu

"Seni bırakmıyorum çünkü artık yalnız kalmaktan korkuyorum, ben bencilim tekiyim"

Boş kalan eliyle göz yaşlarımı silip yanağımı okşadı.

"Ağlamayı kes çünkü sana gülmek yakışıyor "

Ve dudaklarıma mühürledi dudaklarını...

O kadar komedinin içinde birazda hüzün olsun

Sizce nasıl gidiyor

Yoonmin ile kalın