nicolo icin oy ve yorumlara zibanin askbahcemler!!!
🃏
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🃏
Yine aynı gün, aynı sıkıcılık, aynı monotonluk.
Aynıydı kısacası her günüm ve ben bu sıkıcılığa fazlasıyla alışmıştım. Çalıştığım yere rağmen, muhattap olduğum insanlara rağmen sıkıcı bir hayatım vardı benim, herkesin aksine.
Derince soluklanarak tezgahın üzerini silmeye devam ettim. Gerçi aynı yeri muhtemelen sekizinci silişim falandı, kimin umrunda ki?
Etrafa şöylece göz ucuyla bir bakış attım. Sahiden kimsenin umrunda değil gibi gözüküyordu. Tiksintiyle yüzümü buruşturdum.
Burada sadece parasını kumara basan, çoluğunun, çocuğunun rızkını kumarhanede yiyen ve onlara eşlik eden kadınları gördükçe yüzüm dahada buruşuyordu.
Nefret ediyordum hepsinden, burada bulunduğum için kendimden bile nefret ediyordum. Bu iğrençlikleri görmeme, bu iğrençliklerin arasında çalışmamı sağlayacak her şeyden, herkesten nefret ediyordum.
Kendi kendime sinir içinde güldüm. Düşündüm, zorunda olmasam böyle bir iş yapar mıydım? diye. Cevap kesindi, asla. Asla yapmazdım.
Tezgah tarafının kapısının açıldığını duyduğumda göz ucuyla kimin geldiğine baktım. Gelenin Sofia olduğunu farkettiğimde tamamıyla kafamı kaldırdım ve yüz yüze gelmemizi sağladım.
Yüzündeki hoşnutsuz ifade benide huzursuz ederken gözlerim devrildi ve iç çekişlerime bir yenisi daha eklendi.
"Ne dedi yine, neyi beğenmedi orospu çocuğu?" diye sorduğumda gözlerini kocaman açtı.
Yanıma doğru hızlıca ilerleyip ağzımı eliyle kapatırken bir yandan da, "Şişt! Duyacak şimdi!" diye uyarıyordu beni endişeyle etrafı kolaçan ederken.
