Ben je blind ofzo?

1. Bakken geld en prince charming op het witte paard

'Haha, echt niet!' lachte ik. Ik gaf Cheyenne een speelse duw en streek mijn donkerbruine haren uit mijn gezicht.

'Jawel, je had zijn gezicht moeten zien!'. Cheyenne opende haar kluisje en propte wat boeken in haar tas, terwijl ze haar donkerblauwe jas aantrok. Ze ontblootte haar hagelwitte tanden in een gemene grijns en haar blauwe ogen twinkelden van pret, in het gelige licht van de gang. 'Echt, ik dacht dat hij van zijn stokje ging!'. Ik schaterlachte en deed mijn paarse sjaal om, die ik laatst van mijn moeder had gekregen, in ruil voor een goed rapport.

'Zeg, ga je mee naar de Gouden Tap? Roan en Dani zijn er ook' nodigte ik haar uit. Ik schonk haar een gepaste glimlach en draaide mijn kluisje op slot.

'Ja, leuk!'. We liepen naar de fietsenstalling, naast de school en haalden onze fietsen van slot.

'Hey Yas!' hoorde ik iemand roepen. Ik draaide me om en keek recht in de hazelnootbruine ogen van Pete. Hij stak zijn hand op, als gebaar van begroeting en kwam naast me staan, terwijl ik onhandig met mijn standaard knoeide.

'Hey' zei ik slechts. Ik liep weg van de fietsenstalling en Pete liep een stukje met me mee.

'Ga je morgen naar Eddy's fuif?' vroeg hij luchtig, maar ik kon aan zijn gezicht zien, dat hij vurig hoopte dat ik zou komen.

'Ja, natuurlijk. Het schijnt het vetste feest van het jaar te worden!'. Mijn toon schoot een octaaf omhoog en het kostte me moeite mijn enthousiastme te onderdrukken.

'Ik hoorde het, ja. Ik heb er zin in'.

'Ik ook'. We hadden ondertussen het hek bereikt en ik wist dat ik niet lang meer kon blijven praten, omdat Cheyenne op een afstandje zat te wachten, voor we konden vertrekken.

'Maar ik moet nu gaan' zei ik dus maar om ons gesprek af te kappen. Pete knikte begrijpend en gaf me een voorzichtige knuffel als teken van afscheid.

'Tot morgen' zei hij zacht.

Ik glimlachte en prevelde iets terug, voor ik op mijn fiets stapte en wegreed.

'Jij hebt echt geluk, he?' zuchtte Cheyenne, terwijl we de weg overstaken.

'Hoe bedoel je?'. Ik wierp een schuchtere blik opzij, om haar haar te peilen, maar er viel niet veel van haar gezicht af te lezen, aangezien ze diep in gedachte in de verte staarde.

'Nou, ten eerste ben je super rijk! Echt, heb je jouw huis wel eens gezien!?'

'Vraag je me nou serieus of ik mijn eigen huis wel eens heb gezien?'. Ik staarde haar spottend aan en we schoten tegelijkertijd in de lach.

'Nee, maar even serieus' vervolgde Cheyenne haar verhaal toen we uitgehikt waren, 'Jij kan echt iedere jongen krijgen die je maar wilt!'.

'Overdrijven is ook een kunst, hoor!' plaagde ik haar, maar diep van binnen wist ik dat ze gelijk had. Ik had geluk met mijn leven. Ik had alles wat mijn hartje maar begeerde en als klap op de vuurpijl had  zowat elke jongen op school een oogje op me. Op wat losers na dan... Ik glimlachte en schonk Cheyenne een liefdevolle blik.

'Tegen jou zeggen ze anders ook niet zo snel nee, hoor!'. Er verscheen een lichte blos op Cheyennes wangen en haar mondhoeken krulden omhoog in een verlegen glimlach.

'Misschien..' zei ze bescheiden.

We waren ondertussen aangekomen bij het cafe en zetten onze fietsen tegen de muur. Vrolijk liep in de alcoholwalm tegemoet en begroette ik mijn lieve vrienden.

'Hey jongens!' riep ik uit, terwijl ik plaats nam aan een van de lege stoelen aan de andere kant van de tafel. Cheyenne deed hetzelfde, maar ik zag dat ze zich ergens druk om maakte.