Ben je blind ofzo?

2. Waar is het feestje?

2.

Al van verre hoorde ik het knallen van de harde bassen. Ik glimlachte in mezelf. Hoe vaak had Edddy nou al niet de politie op zijn dak gehad, wegens geluidoverlast?

Roan pakeerde zijn auto op de ellenlange oprijlaan en samen liepen we naar de voordeur. We hoefden niet eens te bellen, want nog voor we de deur bereikt hadden, werd die met een ruk opengetrokken, door niemand minder dan Eddy.

'Heey Yasmin!!' sliste hij. Hij had duidelijk al heel wat alcohol op, 'Gezellig dat je er bent!'. Al wankelend leidde hij ons naar binnen. De deur naar de woonkamer stond wagenwijd open en het rook er naar alcohol en zweet. Het was er propvol en iedereen was wild aan het dansen.

Ergens in een hoekje zag ik mijn vriendin Ellemijn. Ze danste op een tafel en was zo te zien al veer te ver weg, om door te hebben wat ze eigenlijk aan het doen was. Ik lachte om de rare verschijning en wendde me tot Roan.

'Dit is echt het beste feest ooit' grijnsde hij. Hij pakte me bij mijn pols en trok me mee naar de dranktafel.

'Een biertje?' schreeuwde hij, om boven de muziek uit te komen. Ik knikte en nam een van de pilsjes in zijn handen aan. Gulzig dronk ik uit het flesje en ik baande me een weg door de mensenmenige, om bij Ellemijn te komen. Ze was ondertussen al van de tafel afgekomen en zat in een hoekje te bekvechten met een knappe jongen.

'Hey El!' riep ik enthousiast. Ik gaf haar een knuffel.

'Heeey Poops!'. Ze zette wankelend een stapje achteruit, om me van top tot teen in zich op te nemen.

'Leuke jurk!!!'. Ze goot nog een shotje naar binnen en trok me mee naar het midden van de dansvloer.

Als een wilde begon ze om zich heen te meppen. Pas na een tijdje had ik door dat het haar dansmoves waren en dat ze niet aan het proberen was haar mededansers knock out te slaan. Ik lachte om haar rare bewegingen en begon mee te bewegen op het ritme van de muziek.

'Dat mag best wat uitbundiger, hoor!' riep Ellemijn verontwaardigd. Ze verdween tussen de mensen en kwam even later terug met een paar shotglaasjes in haar handen.

'Hier' zei ze. Ze drukte drie glaasjes in mijn handen, terwijl ze die van haar achterover goot. Ik volgde haar voorbeeld en al snel was ik net zo ver weg als zij.

'Zullen we-' Ik wankelde even, 'even naar buiten?'. Ellemijn knikte en we liepen samen naar de achtertuin.

'He, ga dat even ergens anders doen!' mopperde ik chagrijnig tegen een zoenend stelletje in de schommelbank. Geirriteerd stonden de twee op en verdwenen uit mijn zicht. Ik plofte vermoeid neer op de, nu lege, bank.

'Tjonge, je wordt moe van dat dansen, zeg!'. Ellemijn kwam naast me zitten en zwaaide dramatisch met haar armen in de lucht. Ik kreeg een giechelbui en het duurde even voor ik weer op adem was gekomen.

'Maar even serieus' vervolgde ze, 'Jij en Roan? Een setje?'. Ik giechelde verlegen.

'Nee, hoor' onkende ik. Ellemijns blik verzachtte en ze sloeg een arm om mijn schouder.

'Gelukkig, maar' prevelde ze, 'Ik dacht al dat hij je ingepikt had'.

'Hoe bedoel je ingepikt?'. Het klonk hysterischer dan ik bedoeld had, maar ik was nooit echt in voor verrassingen.

'Nou...'. Ellemijn zwierde in een wild gebaar haar arm over mijn schouder, 'Hij is niet de enige die je leuk vindt'. Nog voor ik kon reageren op haar opmerking, kwam ze dichterbij en drukte haar lippen op de mijne. Ze smaakte naar alcohol en narigheid en ik duwde haar zo snel mogelijk bij me vandaan.

'Gadver!' gilde ik. Ik sprong op van de bank en keek haar woedend aan, 'Waar sloeg dat op!?'.

Beschaamd sloeg Ellemijn haar ogen neer.

'Ik.. Ik vind je leuk, Yasmin'. Mijn mond viel open van verbazing.

'Wat!? Hoe bedoel je!?'

'Nou, gewoon. Precies zoals ik het zeg. Ik hou van je'. Ik deinsde een paar passen achteruit en keek haar vol ongeloof aan. Duizenden beelden flitsten door mijn hoofd. Ellemijn en ik die samen de slappe lach hadden. De keren dat we samen naar het dorp waren, om jurken uit te zoeken voor ons gala. Al die herrineringen hadden nu een hele andere betekenis voor me.

'Sorry El' fluisterde ik, met tranen in mijn ogen, 'Maar ik kan dit niet'. Nog voor Ellemijn me terug kon roepen, rende ik de tuin uit. Na een paar honderd meter, begaven mijn knieen het en ik stortte neer in de ruwe aarde. Mijn wangen waren nat van de tranen, maar ik nam niet de moeite om ze weg te vegen.

'Waarom?' fluisterde ik zachtjes, 'Waarom ik?'. Ik woelde met mijn handen door het zand en zakte neer onder de overbrugging van een heg. Al snikkend sloot ik mijn ogen en viel in een diepe, droomloze slaap. 

............................................................................................................................

Hoi mensjes,

Ik weet het, normaal schrijf ik geen boodschappen bij de hoofdstukken, maar ik had er even zin in... XD

Jammer dat dit boek niet zo veel gelezen wordt, want ik heb echt heel veel plezier in het schrijven.

Ik hoop dan ook dat de mensen die het wel lezen, het leuk vinden en laat dan plies even een comment achter. Thnx a lot!

x moi