What Happened that Night

chapter1

Karina

I was busy preparing the dishes for the celebration later nang marinig ko ang pagtawag sa'kin ng anak ko.

Agad akong lumabas ng kitchen para macheck kung anong nangyayari sa kambal nang makasalubong ko yung kanina pang hinihintay ni Snow.

It's Winter,my wife.

As usual,her blank expression on the face and her dominant posture.

We skipped each other without any words and I approached my children sa sofa

"What happened?"nag-aalala kong tanong at agad na kumuha ng tissue,"aish, kayo talaga!"

"Ano na naman 'yang nangyari sa kambal mo,Ice?"tanong ko habang pinapatigil ang pag durugo ng ilong ni Snow.

Ice shook his head,"It wasn't me mommy,I tried to warn Snow kaya!"

I furrowed my brows,"Snow?"

"E' mommy kate(kasi) dada it(is) home na!",nakangiting sagot ni Snow at parang wala lang sakaniya ang pagdurugo ng ilong.

Hindi pa kasi ito masiyadong makabigkas ng ibang salita nang maayos,lalo na ang 'S'

Oh,

I know what happened na.

"I told you snow,stop waiting for her."my son said.

"baka kate may gip(gift) ti dada"

"she doesn't have any on her hand,hindi ka pa niya tinulungan eh kasalanan niya na nga!"

"it wat an aktident,okay?"

I just quietly listens sa usapan ng kambal since I can't help but to pity my children dahil sa pag trato sa kanila ng dada nila.

but Winter is at fault here,tama ang sabi ni Ice.

hindi niya na nga magampanan ang pagiging magulang niya sa kambal,sana man lang ni concern lang sa mga inosenteng bata ay magkaroon siya.

"tumigil na kayong dalawa",I stopped them since nagtatalo na sila.

Tumayo na ako nang masiguradong tumigil na ang pagdurugo ng ilong ni Snow.

I made my way papuntang kwarto and sees winter,changing her clothe.

"Where are you going?"tanong ko

She didn't reply kaya nilapitan ko siya,"Winter,it's their sixth birthday"

Winter looked at me and have this expression saying like 'So?' on her face.

"hindi mo man lang sila babatiin?..O 'di kaya ay tulungan man lang yung anak mo kanina nung matamaan mo siya?",may inis sa boses kong sabi.

Hindi niya na naman ako pinansin and she checked her phone nung mag vibrate iyon.

Nilaktawan niya lang ako without saying anything.

That's it.

"you're so useless."usal ko but enough for her to hear.

Iyon na rin siguro ang dahilan ng pagtigil niya sa paglalakad at humarap sa'kin.

"Kung hindi ba naman bobo 'yang anak mo,edi sana hindi siya matatamaan ng pintuan.And the useless here is obviously you and your children" malamig niyang sabi at tinignan ako sa mata.

Her stare brings shiver down my spine,it was full of emotion.

hate,disgust,anger...full of hatred.

Minsan lang siyang tumingin sa akin.

"Hindi ko nga alam kung bakit pa'ko umuuwi dito even though my parents are dead.",umiwas ako nang tingin sa kaniya since nakakatakot.

"How I wish hindi nalang sila nabuo at nabuhay.",it's her last word at tuluyan nang lumabas ng kwarto.

Napakasama niya,pati ang mga anak niya ang ganon ang nasasabi niya.

But who to blame?

Ako naman siguro talaga ang may kasalanan ng lahat.