Mafia Husband | Tk

22

SelammxX

Yep yeni bir bölüme daha hoş geldiniz. Umarım bölümü seversiniz. Dayanamadım geldim. Yazmak benim için çok şey ifade ediyor çünkü uzak kalamadım...

Her neyse daha fazla uzatmayayım yazım yanlışları varsa kusuruma bakmayın lütfen♡♡♡

Sınır: 200 Oy 300 Yorum

Keyifli okumalar dilerim <3

***

"Ben gideyim. Bak ben gideceğim yemin ederim. Sen isteyene dek gelmem eve. Ama sen gitme güzelim.". Jungkook, arabaya doğru ilerleyen eşini durdurmaya çalışıyordu. Tüm bu öfke patlamasını yaşadığı zaman olayların bu raddeye geleceğini asla düşünemediğinden hem şaşırmış hem de hayatında yaşamadığı pişmanlığı yaşamaya başlamıştı.

"Soobin geç direksiyona.". Taehyung, Jungkook'u umursamak yerine peşinden gelen kardeşine dönerek seslendiğinde Soobin abisini onaylamış ve elinden tuttuğu sevgilisini de peşinden sürüklemişti. Aslında hiç belli etmese de Yeonjun da neyin içine düştüğünün pek farkında değildi. Otelde kalmaya devam etse bu sorunların çıkmayacağı kaatindeydi.

"Taehyung nereye gidiyorsunuz bari onu söyle! Böyle bir başınıza gitmenize izin vermem. Dışarısı tehlikeli, can güvenliğiniz yok!".

"Burda da yok! Evimde bir casus var ve sen buranın güvenli olduğunu mu söylüyorsun!?". Soobin aracın arka kapısını açıp abisinin binmesini beklediği an Taehyung vakit kaybetmeden araca binmiş ve kapıyı sertçe çekip kapatmıştı. Soobin ve Yeonjun ise hem Taehyung'un hem de kendi bavullarını alıp aracın bagajına yerleştirmişlerdi. Fakat o an Jungkook hızla uzanıp Soobin'i tutmuştu.

"Gittiğiniz yere varınca bana konum at.". Soobin başıyla eniştesini onayladığı gibi araca binmiş ve Yeonjun da yerleştikten sonra aracı çalıştırmıştı. Jungkook şu an Taehyung'un ne kadar hassas olduğunu bildiği için çok fazla üzerine gitmek istememişti. Taehyung'u zorla kucaklayıp eve götürmediyse, bebeğini daha da sinirlendirmemek içindi.

Ancak gitmesine izin vermesi onu yalnız bırakacağı anlamına gelmiyordu...

***

"Abi yapma böyle. Bak Jungkook hyunga söz verdim. Hem bu bizim güvenliğimiz için de önemli. Bırak nerde olduğumuzu bilsin.". Taehyung hızla başını olumsuz bir şekilde salladıktan sonra elinde tuttuğu Soobin'e ait olan telefonu arkasına saklamıştı. "Soobin bunu yapmayacaksın dedim sana değil mi!?". Soobin, öfkesine yenik düşen abisini sakinleştirmek adına konuşacağı an telefonu çalmaya başlamıştı.

Taehyung ise o an telefonu gözlerinin önüne getirip arayan kişiye bakmıştı. Jungkook olduğunu gördüğünde ise hırsla açmış ve kulağına yaslamıştı telefonu. "Jungkook yeter diyorum sana! Arama, sorma! Beni yalnız bırak yalnız!". Telefonu yeniden kapamıştı ki Jungkook ısrarla aramaya devam etti.

Ancak Taehyung telefonu kapattığı gibi sinirle kardeşinin eline tutuşturmuştu. "Sakın. Telefonunu açmıyorsun Soobin.". Soobin sıkıntıyla oflayıp başıyla abisini onaylamak zorunda kalmıştı. Zor şeyler atlatıyorlardı ve Soobin'e göre abisinin tavırları fevriydi.

Soobin nihayet odadan ayrıldığı an Taehyung yorgun bir soluk verip yatağa, oğlunun yanına geçmişti. Şu an da Taehyung'un evindelerdi. Jungkook bu evi Taehyung'a geçen sene doğum gününde hediye etmişti. Taehyung ise Jungkook'un çoktan bu evin varlığını unutmuş olabileceğini düşünerek bu evi seçmişti.

Uyuklayan oğlunun alnına dudaklarını bastırdığı an bu defa oda da kendi telefonunun hoş melodisi yankılanmıştı. Jungkook'un aradığını bildiği halde yine de yataktan kalkıp, tabii bu sırada dişlerini sıkıp acıyan bileğini düşünmemeye çalışıyordu ki, telefonunu alıp açmıştı.