Loneliness on My Shoulder 🌊👀 ᴋ.ᴋ x ʀᴛᴇ

𝙒𝙚 𝙁𝙚𝙡𝙡 𝙄𝙣 𝙇𝙤𝙫𝙚 𝙄𝙣 𝙊𝙘𝙩𝙤𝙗𝙚𝙧

♚

Balkonuma geçip bakıyordum. Yanıma eşim Emine geldi. Daha doğrusu eski eşim... Boşanma belgesini uzattı. Gözlerim dolmuştu ama güçlü görünmem gerekiyordu. Ben cumhurbaşkanıydım sonuçta. Çok ani bir kararla Whatsapp'a girdim. Ve Kemal'e mesaj attım.

𝘽𝙡𝙪𝙚𝙗𝙚𝙧𝙧𝙮 𝙋𝙖𝙣𝙘𝙖𝙠𝙚𝙨 ❄️

Rte :Merhaba bay bay kemal <33

K.K :Merhaba Sayın Erdoğan. "kemal küçüktür üç üç" değil Kemal olacaktı sanırsam.

Rte :Hadi ama.. Senin için emine ile boşandım Kemalcim... 

K.K : Bu hiç bir şeyi değiştirmez.. Ben fakirim sen zengin.. Bizden olmaz Erdoğan...

Telefonuma gelen mesaj sonrasında şok ile telefona baktım. "NE?!" diye bağırışım tüm ülkede yankılanıyordu. Airpods'umu taktım ve "I love you so" dinlemeye başladım.. Evet Kemal.. "I love you so ♡". Pardon. Sen anlamazsın.. Sen eşin ile mutlusun değil mi..? Keşke Lise zamanına geri dönebilsek! Ekimde birbirimize aşık olduğumuz, birbirimizin dünyası olduğumuz zamanlara.   

Lise Zamanları ; 

 Arkamdan biri koşuyor ve bana bağırıyor. "AGAAAM!" sesinden kemal olduğunu anlıyorum. Olduğum yerde durup Kemal'i bekliyorum. O sırada bir kutu ile yanıma geliyor. "Bak cumhurbaşkanı olduğumda neler yapacağım." Hafifçe kıkırdıyorum. "Bende çok ünlü bir futbolcu olacağım." Parlayan gözlerle bana bakıyor. "Eminim ki başarılı olacaksın!" ikimizde gülüyoruz. Sonra aklıma babamın sözleri geliyor. Suratım düşüyor.. Kemal endişeli ve anlamaz gözlerle bana bakıyor ve hafifçe elini omzuma koyuyor. "Ne oldu Recep?" onun beni fark ettiğini anlıyorum. "Babam.. Futbolcu olmamı istemiyor. Biliyorsun 12 yaşında gelen takımdan istekleri bile reddetti." Kemal şaşkın gözlerle bana bakıyor. "NE NEDEN?!" Somurtmaya başlıyor. "Kemal... Eğer cidden cumhurbaşkanı veya cumhurbaşkanı adayı falan olabilirsen her an kalp yap olur mu..? Benim için.." Kemal kızarıyor ve bana bakıyor. "Pekala.. Ama neden böyle dedin? Sanki yaşamayacak gibi.." Sadece gülümsüyorum ve adımlarımı hızlandırıyorum. "Yakında yaşamayacağımda ondan ;)" sessizce söylüyorum. Kimsenin duymasına izin vermiyorum.

Okuldan sonra yalnız başıma eve gidiyorum. Dikkatsizce, ellerim cebimde yürüyorum. Birisine çarpıyorum.. Sertçe ikimizde yere düşüyoruz. İlk ben ayağa kaldırıp elimi uzatıyorum. Güzel gözlü, çok tatlı bir kız görüyorum karşımda. Hafifçe kızarıyorum ama kendimi toparlıyorum. "Uh.. Merhaba!" kız elimi tutup kalkıyor ve cümlesine devam ediyor. "Ben Emine! Ya sen?" I'm mr. loverman demek geliyor içimden.. Ama diyemiyorum... "Recep ben. Recep Tayyip Erdoğan" kız parlak gözlerle bana bakıyor. "Ah! Soy isimin bana çok yakışmıyor mu? Emine Erdoğan." Kızarıyorum. Kızla vedalaşırken kız bana sarılıyor. Kızın arkasında Kemal'i görüyorum.. Kemal elindeki çiçeği düşürmüş halde bir süre bana bakıp kaçıyor...