Chapter7: Poor

50 1 0
                                    

Umulan ng malakas. Basang basa nako. Nahihirapan ako sa mga nangyayari. Wala na. Hindi ko na talaga kaya. Nagugutom nako. Worry nako sa baby ko. "Hay baby, pano na yan? Suko na si mommy" sabi ko habang hinihimas yung tiyan ko. Naiyak tuloy ako.
    (fastforward)

Naging palaboy ako sa daan. Ilang araw na din akong hindi kumakain. Natutulog sa daan. Dukha ako ngayon. Hindi ko kayang bumangon. Ninakawan pako ng iphone at ng pera. Hindi ako sanay sa hirap ng katulad nito. Miss ko nang matulog sa kwarto ko. Hayyys -_-

    Umaga non. Basta umaga. Nakakita ako ng isang bahay. Mukhang maayos. Nasa bukid. Maganda ang tanawin. Malamig, andaming puno. This time hihingi na talaga ako ng tulong.

            "Tao po? Sino po ang tao  diyan? Please help me." sabi ko habang hawak ko ang tiyan ko. Pero walang sumasagot. Nagpunta ako sa terrace ng bahay at tumingin ako sa bintana. "Tao po?" sabi ko. Nagugutom nako. ≧﹏≦  Hindi pala ako. Kami ng baby ko. Pero wala parin talaga. This time walang tao talaga. At bukas ang pinto. Kaya pumasok ako. Nakataklob lahat ng gamit dito ng puting kumot. Mukhang matagal nang walang tao rito. Yes, may matutuluyan ako ng pansamantala! ^_^

         Syempre gutom ako. Nagpunta ako sa kusina. Nagbuklat ng Cabinet at ng ref. Tssss -_- wala man lang stock dito ng pagkain.  Tapos nung makakita ako ng sinampay may nakita akong dress. Pambukid talaga dito. Bat nga ba ako napadpad dito? -_-  No choice kinuha ko na yung damit. Mukha tong basahan pero ayos lang naman. Maganda pa din ako. At buti may undies din. Nakapaligo nako at nagbihis na. Tapos  nakakita din ako ng gulay sa likod ng bahay na ito. Well, I guess makakapag luto ako. Kahit gulay lang at walang kanin. Solve na makakain lang talaga ako T_T

            At buti may stove dito. Akala ko'y wala eh.
          Ayun nga nakapagluto ako. Syempre may mga ingredients dito. Wala nga lang mga canned goods. Syempre nakain din naman ako ng mga yun. So after kong makakin, Pumunta nako upstairs. Grabe, ngayon ko lang narealize na anlaki ng bahay na ito. Sayang nga lang at iniwan. So natulog ako dun sa kaisa isang malaking kwarto. Parang kwarto ko lang. Kumpleto na lahat dito. Parang condo kung baga. Pero bahay siya. Namimiss ko na si Sean at Mommy. Even my dad. Hayys.

Sean's POV

           Mga weeks na din ang nagdaan. Pero di ko pa din nahahanap ang kapatid ko. Tinatawagan ko hindi sumasagot. Haaay! Nag aalala nako sa ate ko. Kamusta na kaya siya?  Eto kami ngayon. Kasama ko si Aliana at Beks. Yung kaibigan ni ate. Wala nga din silang kaalam alam na umalis si ate. Sa halip tumulong itong dalawang to ako ang nilalande. Syet. -_-

            "Beks! Tigilan mo na nga yan! Nandito tayo para hanapin si Janina hindi ang lumandi sa kapatid nya! Sean, sorry ha." sabi ni aliana.

             "Tigilan mo nga ako beks! Tara na hanapin na natin si ate hindi yung kung ano ano ang ginagawa mo." sabi ko. At nakinig naman siya. Tinulungan nila ako sa pagprint ng posters para mapadali ang paghahanap. Alangan namang kami kami lang diba? Tss. Oo alam kong minsan suplado ako sa ate ko. Pero natatakot ako kasi kahit papaano kapatid ko pa din naman siya. At paano na yung baby niya.
               Ilang araw na din kaming ganito ngunit walang calls or text na nanggagaling sa public people. Hindi pa din namin nahahanap. San naman kaya yun pupunta no. Tapos na ang isang araw. At bukas ganito nanaman.

The Big MistakeTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon