მამიკო!

<13>

თე თავჩაღუნული გავიდა აეროპორტიდან

თე თავს ცუდად გრძნობდა როცა ფიქრობდა რომ ქუქის სახეს 3 წელი ვერ ნახავდა და სანამ მანქანაში ჩაჯდებოდა იუნგი და ჯიმინი შეხვდნენ

-გამარჯობა თე დავაგვიანეთ?

-კი დააგვიანეთ

-ჯანდაბა ჩემი ძმა წავიდა მე კი ვერ დავემშვილობე

-კარგი არაუშავს

-კარგი

-და თქვენ სად დაიკარგეთ

-ცოტახნით დასასვენებლად წავედით

-ოოო თქვენ აღარ ხუმრობთ

-აარა

და ჯიმინმა იუნგის სახესთან მიიტანა თავი

-მოწყენილი ჩანხარ ქუქის გამოა?

-ჰოო

-ოოოთე 21საუკუნეში არსებობს ტელეფონი და ლეპტოპი შეგიძლია დაურეკო

-ნუ ბოდავ ბიჭო ქუქის მაგივრად კომპიუტერს ჩავეხუტო ან ლოგინში ქუქის მაგივრად კომპიუტერთან დავწვე ვერხარ ხოიცი

-ხო მართალი ხარ მაგრამ მალე გავა დრო

-როცა ქუქი კორეაში დაბრუნდება მაგარი რაღაც მაქვს მოფიქრებული

-რა რა (იუნმინი)

-წამოდი სახლში წავიდეთ და გაიგებ

-კარგი

სახლში მივიდნენ:

-დასხედით მაგარი იდეა მაქვს

-ხო თქვი დროზე დავიღალე

-ქუქი ჩემი ცოლი გახდება

-ანუ...

-ხო ხელს ვთხოვ ის ზუსტად 3 წელში ჩამოვა და ვთხოვ რომ ზუსტად მის დაბადების დღეზე ჩამოვიდეს

-ოოოოო ბატონო თე აღარ ხუმრობთ (იუნგი)

-ხო აბა ქუქის გარეშე ვერ გავძლებ(თე)

-საყვარლობაა (იუნგი)

ჯიმინი ფიქრობს ამ სიტყვებზე ''მის გარეშე ვერ გავძლებ'' და წამოიყვირა