Aşk evliliği mi ?
-Nefes-
"Mümkün.."
Gözlerimi devirdim. Mümkün diyor ama Allah aşkına,nasl mümkün olabilir ki?
Fobi bu. Sadece basit bir korku değil. Yanımda annem de olsa fobi değişmiyor işte. O yüzden,çıkarın beni burdan!!
"Burada öleceğiz... burada öleceğiz... Kesinlikle burada öleceğiz! Her şey bitti.
Ölüyoruz. Kafamı bir yerlere çarpacağım ve öleceğiz. Bizi kurtaramayacaklar. Elektrikleri kestiler. Asansör ipini de kesecekler. Tanrım! Asansör boşluğuna düşeceğiz. Sıkışıp kalacağız. Öleceğiz. Kafalarimiz oraya buraya çarpacak ve biz beyin kanaması geçirip öleceğiz! Ölmek istemiyorum! Beni duyuyor musun? Ölmem ölemem! Belki de sadece ben öleceğim. Sen kesin ölmezsin! Ah,Tanrım neden ben? Neden ben ölüyorum!? Kafam acıyor.Bir yere mi çarptım! Çarpsam hissetmez miydim? Allah kahretmesin beyin kanaması mı ge..."
"Nefes! Bir saniye susar mısın? Kendi kendini teleşlandıran sensin!"
Kendini teleşlandıran sensin diyor ya! Ben burada ölmek üzereyim adam hâlâ beni suçluyor! Ölmeden önce katil olmak istemiyorum! Öldükten sonra adım katil diye anılmasın. Sakin olmam lazım. Sinirlenmemeliyim. Ah, kafam acıyor,kalbim çok kötü durumda. Nefes alamalıyım... nefes almalıyım...
"Ben manyak mıyım da kendimi telaşlandırayım! Ölüyoruz işte pembe gözlüklerini çıkar artık! Aaaah! Kalbime birşeyler mi oluyor? Şimdiden ölüyorum sanırım. Tanrım! Parmağım acıyor! Enes parmağım acıyor! Parmağım!"
Delirmiş gibi başparmağımı oynattığım sırada Enes oflayıp puflamaktan başaka hiçbir işe yaramamakla meşgul. Ah,harika!
"Parmağın,kabin yada başaka bir yerin acımıyor Nefes. Korktuğun için sana sürekli bir yerlerin zarar görüyormuş gibi geliyor. Rahatla, şuan asansör kıpırdamıyor bile. Kafamızı bir yere çarpmamız mümkün değil. Bak bana bende bir sorun var mı? Yok.
Gayet iyiyim. Derin derin nefesler al. Hadi birlikte alalım. Bir,iki,üç,dört..."
Enes'e birlikte nefes alamaya çalıştım.
Kamutlarına uymak için gerçekten çaba gösterdim, ama yok. Olacak gibi değil. Nefes alışlarım bile kesik kesik. Ellerim, hatta tüm bedenim sürekli bir titreme halinde. Resmen baştan aşağı titriyorum! Her an asansörün karşısında duvarında 'Bu kadar sık titreşim göndermezsiniz ' iletisi çıkacak gibi hissediyorum.
"Nefes alırken soluk borumda bir hırıltı hissediyorum. Bu normal mi? Öleceğim, değil mi?"
Tamam. Öleceksem bile şimdi ölmeyeyim Allah'ım, lütfen! Bir asansörün içinde ölmek istemiyorum. Asansörden çıkardıkları anda öleyim. Yada odamıza çıktığımızda lüks jakuzimin içinde banyo yaparken öleyim. Eh, hayır vazgeçtim.
Jakuzide ölmek iyi bir fikir değilmiş. Ayrıca benim jakuzim olsa neyse de otelin jakuzisinde ölmem pek hoş karşılanmaz. Gerçi hoş karşılanmasa ne fark eder? Ölü olacağım zaten. Gelip kızacak halleri yok ya. Ne diyebilirler?
'Hemen dirilip itibarımızı temizle seni lanet ceset!' Oh hayır!
"Tamam,tamam. Sakin ol.Bak, şey yapalım o zaman... Eh..." Enes telaşla düşünmeye başlayınca ben daha çok teleşlandım. Onun telaşı korkudan değil,ama telaş telaştır sonuçta.
"Ne yapalım? İntihar mı edelim? Aslında çok havalı olur! Düşünsene,kafamızı asansör duvarına çarparak ölmektense intihar etmemiz daha şey bir davranış...cesur?"
"Saçmalama Nefes. Diyecektim ki sohbet edelim. Yani, tamam biliyorum ben senin arkadaşın değilim. Ama asansörden çıkana kadar yıllardır tanışıyormuşuz gibi davranabiliriz. Bunu yapmak zorundayız. Çünkü, bilirsin işte... Bu durum bizim başımıza geldi. Anlatabildim mi?? İkimizin. Normal konulardan konuşursak kafan dağılır ve belki korkunu unutabilirsin. Mesela...
Mesela bundan 10 yıl sonra kendini nerede, ne yapıyor olarak görüyorsun?'
