Az önce geçen senelerde yazdığım şeyleri kesin çok ergencedir önyargısıyla okudum ve cok değiştiğimi düşünmeme rağmen hala aynı şeyleri hissediyor olmam garibime gitti.
Sahi sürekli geçen senelerde ne kadar aptalca davranışlar sergiledigimizden yakınır dururuz hatta seneye bu davranışlarımızın da öyle olacağını bile bile yaparız bunu.
Ben artık bunu kendime yapmıyorum ama.
Çünkü aslında böyle diyerek kendime saygısızlık yaptığımı fark ettim
Neden öyle bir davranış yapmamış olmalıydım, kime ne zararım vardı?
Ama gözümüzden kaçırdığımız olay işte tam da buydu.
Biz kendi kendimizi kabul edemiyoruz ve topluma ayak uydurmaya çalışırken kayboluyoruz.
Ve bazılarımızın bundan haberi dahi yok,en kötüsü de bu zaten.
Farkındalık mı acı yoksa hiçbir seyin farkında olamayacak kadar sığ düşünmek mi diye bana sorarsanız farkındalık derim.
Çünkü bu farkındalığını size verilmiş olmasını bir lütuf kabul edersiniz ve hiçbir şey yapmamanın yükü altında ezilirsiniz.
Yani her zaman bir şeyler için çabalamak çabalamak çabalamak...
