her şeyi bilen çocuğun masalı

☆

14102020

-

Uzun uzun bakmış her şeyi bilen küçük çocuk.

Kaşları çatılmış, gözleri kısılmış sonra.

Bakmaya devam etmiş.

Nasıl öğrenebilirmiş?

Gözleri, odağını tek bir saniye dahi ayırmak istemediği pembe saçlı bedenin kıvrılan dudaklarındaymış. Ne ilginçmiş...
En sevdiği renge sahipmiş izlediği bedenin saçları. Tel tel iniyormuş omzuna. Hayran kalmış adeta.

Fazla güzelmiş.

Peki her şeyi bilen bu çocuk nasıl olurda bilmediği bir şeyle karşılaşabilirmiş?
Belkide karşıma çıkan bu kişi farklı bir dünyandan gelmiştir diye düşünmüş.

Ses etmeden devam etmiş izlemeye. Öyle güzelmiş ki adlandıramadığı şey. Bakmış, bakmış, bakmış ve bakmış.

Baktıkça içini huzurla dolduran bu güzel şeyin sadece izlediği bedene ait olabileceğini düşünmüş.

Belki de bir hastalıkmış. Fakat bir hastalık nasıl olurda bu denli güzel olurmuş? Yalnızca kötü sözlerin döküldüğü iki et parçası, nasıl olurda bir insanı mutlu edebilirmiş? Üstelik dudakların gizlediği insanları kıran dil hiç kıpırdamadan... kötü sözler duyulmadan.

Huzurla dolan içi taşmaya başlamış artık. Her şeyi bildiğini sanıyormuş oysaki.

İmrenmiş güzel olan bedene. Taklit etmiş onu. Taklit etmeye başlamış her gün kıvrılan dudaklarını, belli bir zamandan sonra her şeyi bilen çocuğu gören arkadaşlarıda şaşırmış durumuna.

Dudakları her iki yandan da kıvrılan çirkin arkadaşları, nasıl olurda bunu yaptığı anda güzel olabilirmiş?

Sormuşlar durumu, nedir? demişler. Her şeyi bilen çocuk utanmış. Bilmediği bir şey olmazmış onun. Uydurmuş adını gülümsemedir diye.
Sonra arkadaşlarıda imrenmiş her şeyi bilen çocuğa.

Taklit etmişler arkadaşlarını ve böylece gülümsemeye başlamış dünya.
Biri gülümsemiş, diğeri imrenmiş taklit etmiş.

Sonra bakmışlar, dünyanın en güzel şeyi oluvermiş gülümseme denen şey. Mutluluk doğmuş sonra. Kırgınlıklar yok olmuş.

Her şeyi bilen çocuk pişman olmuş. Aslında hiçbir şey bilmediğini fark etmiş. Belkide biraz bencilmiş. Hiçbir şeyi bilmiyormuş.

-

15112020