Hayat bir kaygan kaykaya gerek yok
İnsanlar açgözlü yine de yatıyor tok
Elleri kanıyor üzerindeki yaralar çok
Güvenirlerse yerler bir pok.
Annemi ovalerken görüyorum yara
Zenginler gülerek sayıyor para
Hafif yaralandıklarında koşuyor bara
Biraz anlasalar hayat kara.
Diyarbakır'ın içindeki tüm surlar
Bitmek bilmeyen yalancı umutlar
Ümut içinde köşede dururlar
Söylesenize bunlar boş sorunlar.
Tamamen bana aittir...
