පිළියන්දලින් බැහැලා අපි දෙන්නා කයියක් දාගෙන පයින් ගියා.. මොකද අපි දෙන්නම ටිකක් ඇතුලට වෙන්න ඉන්නෙ, ඩිලාන් ඉන්න පාරට පාරවල් තුනක් පහු කරලා ටිකක් ඇතුලට වෙන්න තමයි අපි හිටියේ..
අපි කිව්වේ මමයි, අයියයි, අක්කයි, අම්මා තව අපේ අත්තම්මා.. ඉතින් මේ කට්ටිය ගැන කිව්වොත් අපේ අම්මා, මාලි විද්‍යානි ප්‍රනාන්දු කරන්නේ ගෙදර ඉඳන් ඇඳුම් මහලා කඩවල් වලට විකුණන එක. එයාට එකෙන් යම් කිසි ගානක් ලැබෙනවා.
එතකොට my brotherrrr මිස්ටර් ශාක්‍ය විහස්න ප්‍රනාන්දු, ඌ කිව්වේ නම් සොෆ්ට්වෙයා ඉන්ජිනේරුවෙක් කියලා ඒත් ඉතිං කියන්න බෑ මූ හැත්තපහක පඩියක් එක්ක කොහෙහරි ටොයිලට් හොදනවද කියලා... අනේ මන්දා ඉතින් දෙයියො දනී අපි නොදනී.. බලමුකෝ බලමුකෝ...
එතකොට මගේ අක්කා, දෙවැනි අම්මා..... නිශාරා කාවින්දි ප්‍රනාන්දු.... එයා nurse කෙනෙක්, මගෙ පවුලෙන් මම තාත්තට පස්සේ වැඩියෙන්ම බය අක්කට.. එයාට අවුරුදු විස්සක් වෙද්දී තාත්තා නැති උනාම කෙල්ලෙක් විදියට අම්මාවත් බලාගෙන අපිවත් උගන්වන්න හම්බකරෙ අක්කා... ඇත්තටම අම්මට සමානව මම එයාටත් ගරු කරනවා.. ඇත්තම කිව්වොත් අපේ අම්මා අක්කා දෙයක් කිව්වොත් 'හා හරි' කියන විදියට ඉන්නෙ...
ඩිලාන් ගියාට පස්සේ මම වෙනදා වගේම ඒ ටික තනියෙන් ගියා..
ගෙදර යනකොට අම්මා සාලෙ ෆිල්ම් එකක් බලන ගමන් පොල් ගානවා..
" අප්පද බොල, මාලි ඔයා හරි යන්නේ නෑ.. මම කියලා තියෙනවා මාලි ඔයාට මම එන්න කලින් කෑම හදන්න කියලා, දැනුයි ඔයා පොල් ගහන්නෙ"
" ගෙට ගොඩ වෙනකොටම බෙරිහන් දෙන්න එපා බං, උයලා තියෙන්නේ ගිහින් ඇග පත සෝදන් ඇවිත් කාපන්"...
අම්මාගේ වචන එක්ක මම කාමරේට ගියා.. මම ආසම නැති දෙයක් තමයි මම ගෙදර ආවට පස්සේ කෑම උයන එක.. යකෝ බඩගිනිනේ ඇවිල්ලා උයනකන් ඉන්න ඕන, මොන රෙද්දක් ද ඒ.. අපෙ අම්මා මාත් එක්ක වලියක් දා ගත්ත දවසට ඔය සුනඛ වැඩේ තමයි කරන්නේ, මොකද දවල්ට කන්න ගෙදර ඉන්නේ මමයි එයයි විතරනෙ.. අයියා එන්නෙ හවසට අක්කා එන්න කොහොමත් හත, අට වෙනවා.. ඉතින් දවල් වෙලාව තමයි මගෙන් පලිගන්න පුළුවන් හොඳම වෙලාව... ඇත්තටම අපෙ අම්මත් වෙලාවකට එක විදියක් අප්පා... ඒත් එයා මට ආදරෙයි, ඒක වෙනම කතාවක් ඉතින්....
YOU ARE READING
දේදුන්න...
Non-Fiction"උඹ කවදද අරූට කියන්නේ" ' හිතන්න ඕන..' " හිත හිත හිටපන්... ඌ බැන්දට පස්සේ ඕක කියහං එතකොට එල... " ' මට දැන්ම ඕවා කියලා උගෙ ඉගැනීම කඩන්න බැහැ බං' සචී.... මෙන්න අභි අයියා උබට කැමතිලු...' "යාආආආආ..... මොන මගුලක්ද මේ.."
