İnsanın hayatının her zaman bir dönüm noktası olduğuna inanıyorum. Benimki: o sandıklarınız kadar güzel değildi hatta hayatımın çöküş noktasıydı...
Şimdi kendi kendime hep söylüyorum, keşke onunla hiç tanışmasaydım keşke onu hiç görmeseydim.
-flash back-
TH: jeon hadi söz ver birbirimizi asla bırakmayacağız
JK: söz tae hatta kim bırakırsa o gün onun için ölümü olsun
TH: Abartma kook
JK: Abartmıyorum tete. Seni çok seviyorum ayrıca
TH: bende seni sevgilim...
-NOW-
işte o gün benim için onun ölüm günüydü. Onu kalbimde öldürür öldürmez, bende ölmüştüm.
evet şuan "bedenen" yaşıyordum ama ruhen ölüydüm, istemediğim bir evlilik yapmıştım tamam bunun tek suçlusu o değildi babamın da katkısı vardı bunda, ama pek umurumda değil bu saatten sonra kim bilir ne yapıyordur, nerededir umurunda bile değilim artık. En çok' da bu acıtıyor galiba...
JK: Ben çıkıyorum!
eveet dediğim gibi sanırım bu yazacağım aklı başında olan ilk kitabım bu bölüm kısa çünkü, şöyle bir kitabın konusunu olayını anlatmak istedim byee <33
