Kapıyı açtığımda önümde kan kokusu üstünden gitmemiş Ethan'la karşılaştım. Hemen kapıyı suratına kapattım ve diz çöktüm. Neden buradaydı?? Kafamda bu düşüncelerleyken Soleil yanıma gelmişti. "Kimmiş? İyi misin ??" Diye sordu ben de hayır anlamında başımı salladım. Soleil bana soru soran gözlerle bakarken ağzımdan tek bir kelime çıktı. "Ethan" Soleil şimdi bana şaşkın gözlerle bakıyordu. "Şerefsiz" dedi fısıldayarak. Kapıyı yumrukluyordu. Soleil kapının deliğinden baktı. Bana döndüğünde şaşkın gözlerle bana bakıyordu "Sadece Ethan yok hepsi burada" dedi. "Kapıyı açayım mı?" O sırada elini bana uzatmıştı. Elini tutup ayağa kalktım. Evet anlamında başımı salladıktan sonra uzun süredir tuttuğumu fark etmediğim nefesi verdim. Soleil kapıyı açtı. Gerçek suratıma bir tokat gibi çarptığında abilerimin gözlerine baktım. Hepsinin gözleri kızarmıştı. Hiç uyumamışlardı.
Bu bölüm biraz kısa oldu ama olsun bölümsüz kalmaktan iyidir bence.
