Chan erkenden uyandı dün uyuduğu zaman sabaha kadar uyanmamıştı kendini gerçekten çok yorgun ve bitkin hissediyordu
Kapıyı biri tıkladı
"Uyandın mı chan?"
Chan kaşlarını çattı bu annesi değildi
Birden aklıma seungmin geldi o seungmindi
"Ha? Evet uyandım! Geliyorum."
Seungmin onayladi ve aşağı gitti chan hızla üzerini giydi aşağı indi
Seungminin babası ve kendi babası sohbet ediyor anneleri ise mutfakta gülerek konuşuyorlardı
Seungmin koltukta babalarının dediği şeyleri dinliyordu
Chan ağır adımlarla onların yanına oturdu
Seungmin
"Nasılsın Chan?"
Chan ona baktı
"Bitkin,yorgun ölmüş gibiyim"
"Neden ki? Hasta mısın acaba?"
Seungmin ilgiyle elini chanın alnına koydu chan biraz geri cekildi
"İyiyim ben.."
Seungmin birden
"Gerçekten sen misin?" Dedi
Chan kaşlarını çattı
"Efendim ?"
Seungmin
"Ha yok birşey .. birine benziyorsun.."
Chan ona baktı seungmin derin nefes aldı
"Eski sevgilime.. chanıma.."
Chanın bakışları hala seungminin üzerindeydi
Seungmin derin bir nefes aldı anneleri geldi
"Günaydın oğlum"
"Günaydın anne"
Chan telefonuna döndü seungmin chana baktı chan telefonunda birşeyler bakıyordu
Seungmin sıkılarak ofladı chan ona bakti chanın annesi
"Chan git ekmek al gel oğlum"
Chan annesine baktı
"Anne-"
"İtiraz istemiyorum"
Chan oflayarak ayağa kalktı ceketini giydi
Seungminde kalktı ceketini giydi
"Sen nereye"
"Bende geleceğim daraldım"
"Gel"
Ikisi markete doğru ilerledi seungmin elindeki fotoğrafı sıkmaya başladı kafasında bin bir tane soru vardı
Chan bunu fark etti seungmine döndü
"Noldu?"
"Birşey yok"
"Emin misin ? Gergin gibisin."
"Y-yok"
"Ve kekeliyorsun?"
Seungmin elindeki fotoğrafa baktı
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birden chana gösterdi
"Bu sensin demi."
"Ne?"
"Bu kişi sensin chan!"
Chan fotoğrafa baktı.. yutkundu.
"Bana 6 ay deyipte 6 yıl gelemedin sen chan!"
Chan ona baktı
"Seungmin sen neyden bahsediyorsun?"
"Sence! Güvenimi kırdın sen benim!"
Chan seungmine bakıyordu seungmin bir yandan ağlıyordu
"Ben seni sevmiştim chan!"
Chan kafasını eğdi onunla ilgili neredeyse 1 tane bile anısı yoktu
Hatırlamıyordu...
"Sen ... beni hiç sevmedin."
"Seung-"
"Kes sesini!"
Seungmin eve doğru yürümeye başladı chan derin bir nefes alarak seungun kolunu tuttu
"Dinle."
"Bırak beni" seungmin kolunu geri cekti
"Seungmin.."
"Ne var!"
"..."
"Benle konuşacak yüzü nereden buldun sen? Sevdiğim adam askere gitti ve kayboldu öldü dediler! Neredeydin?!"
"BEYİN KANAMASI GEÇİRMİŞİM! KİMSEYİ ZERRESINE KADAR TANIMIYORUM!"
Seungmin onun yüzüne baktı
"Yalan söylüyorsun."
"Hayır."
"Senden de bu kadar olur zaten. Sana güvenip 1 yılımı versem bu olur bu gelir başıma."
"Yeter seungmin anlamıyorsun beni. Ben kimim , sen kimsin , benim ailem gerçek ailem mi? Bilmiyorum. Gözlerimi sadce hastanede açtım. Kimseyi tanımıyordum. Annem seni bana anlatmamış."
Seungmin göz yaşlarını sildi
"Chan ben.."
●●●
Hehe
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Askerim/ ChanMin
Random⏤͟͟͞͞★ lisede tanışan seungmin ve chan ilişkileri günden güne güzelleşiyordu taki chanın babası chanı askere gönderene kadar... Angst TAMAMLANDI
