Mistake I won't Regret

She said I Love You

DUMAAN ang dalawang araw at ang lamig pa din ng pakitungo ko sa girlfriend ko. Kasing lamig ng sa north pole.

Hindi ko din siya hinahayaang halikan ako except sa yakap. Baka ako na ang mabaliw kapag pati yun alisin ko.

ANDITO ako ngayon sa kanila kahit hindi ko pa siya binabati. Naiinis pa din talaga ako sa tuwing babalik sa ala-ala ko yung nasaksihan ko. Anong magagawa ko?

Sa ayaw pang kumalma ng puso ko. "Wifey. Hanggang kailan ka ganyan? I miss my Ice Queen so bad already.." Sabi nito sa tonong pagkabigo. .

Bahala siya. Sige lang ako sa paghihiwa ng mga ingredients sa lulutuin kong ulam. Dapat tapos na ko magluto bago dumating mama niya.

Hindi dapat ako magpupunta dito kung di lang talaga kay mama niya.

"Wifey naman eh!" Pilit nitong hinuhuli ang tingin ko na patuloy naman sa pag deadma sa kanya.

"I didn't kiss her!" Sinamaan ko siya ng tingin. "Sinisigawan mo ko?!" Banta ko.

"O-of course not." Tugon niya sa mababang boses. Akala mo'y sumusuko sa laban, maamong hudlo kapag alam niyang katapusan niya na.

"I'm sorry.. Dapat naging mas alert ako." Paliwanag nito. "It won't happen again, I swear." Dagdag pa nito.

"Nag-aaway ba kayo?" Sabay kaming napatingin kay Mama. Andito na pala siya.

"Hindi ma.." Sagot kong lumapit," nag-uusap lang po." Saka ako humalik sa pisngi ni mama. Ganun din naman si Avry.

"What did you do, again? This time, Valeri??" Buti nga.

"Why me? Ako anak dito." Reklamo ng isa. "She kissed a girl ma." Pagsusumbong ko. Gulat naman agad si mama.

"What? Is that true, Valeri?" Buo talaga ung Valeri. Gusto ko ng matawa sa itsura ng girlfriend ko.

"Ma, that's what I'm fucking explaining in three days in a row."

"Language please." Sita ni mama. Natatawa na lang talaga ako. "Nag explain naman na yung girl. Napagkamalan niya kong girlfriend niya. It was dark sa horror booth." Paliwanag pa nito.

Nagkangitian lang kami ni Mama. Alam naman nito na wala ako rito ngayon, kasama ng anak niya kung hindi kami okay.

"Still dumikit yung labi niya sayo. And you didn't move man lang or react." Sabi ko pa.

"I was about to." Bumalik ako sa niluluto ko habang si mama naman ay pumanik. Para tuloy siyang kawawa na walang kakampi.

"Wifey... Oh gosh!" Frustrated na to na lalong nagpapagaan ng nararamdaman ko. Nawawala na yung sama ng loob ko. .

Pagbalik ni mama nakaligo na ito. Nakapaghain naman na ako. Tuloy pa din kami ni Avry sa kaninang topic.

Ayaw akong tigilan.

"Ice! I'm serious!"

"What?" Ngisi ko. Nakikita kong natutuwa din si mama sa frustration ng anak niya.

"It's already three fucking days you won't let me kiss you, touch you.." Oh gosh! Nakaharap ang mama niya.

Tsaka sinungaling. Nayayakap, nahahawakan naman niya ko ah. Exaggerated!

"Love.. N-nasa harap tayo ni mama.. What the." Paalala ko sa kanya na halos pabulong lang pero dinig pa din na ikinatawa na ng tuluyan ni mama.

"Hmm.. This one's delicious, Ice. I didn't know you have talent pala in cooking."

"Thanks, Ma." Sabi ko sabay tumabi rito. Di ko pinansin si Avry. Kinuha ko ang bowl ng kanin at nilagyan ang plate ni mama, tapos sinunod ko na din ang chicken curry na niluto ko nga.

"Thank you, honey.." Tuwang tuwa ito. Kabaliktaran nitong nasa kabila ko.

Ang masaklap pa after kong sandukan ang sarili ko ay hinayaan ko lang si Avry. Panay na ang buntong hininga nito.

Akma na itong tatayo at wala na atang balak kumaen ng pigilan ko siya. "I'm not hungry. I lost my appetite. Kayo na lang kumaen." Badtrip na talaga siya. Tingin ko si mama ang nagpa trigger. Haha.

"No. You eat." Utos ko. Lugmok pa din ang mukha nito kahit sinandukan ko na siya. Kumaen na din naman kaya pumanatag na ako.

Kulang na lang sabay kaming mabilaukan ni mama sa biglang banat ni Avry. "5 years pa ang aantayin ko para sa sex tapos pati kiss-"

"Avry!!" Sigaw ko talaga. Tawang tawa nanaman tuloy si mama. "What? I'm telling the truth. Kasal muna sabi mo bago yun diba?" Parang wala lang talaga sa kanya na kasama namin si mama.

Oh gosh! Parang gusto ko na lang magpalamon sa sahig. Hiyang hiya ako. Mukha na sigurong may blush on yung magkabilang pisngi ko.


Ang init!

"We will talk later, Love. Finished your food first." Parang nanay tuloy akong nanenermon ng anak.



"Yeah, I'm gonna tie you up later sa bed para wala ka ng palag.." Pang-aasar pa niya lalo. Di ko na napigilan. "Ma!! Oh!!" Sumbong ko talaga sa mama niya.

"You can sleep in my room, Honey." Sagot naman ni mama. "Hell no!" Urumintado agad ng girlfriend ko.

"Why not? You can't force her, anak. That will be a rape."

Buti nga.

"I don't think so.. That won't be a force 'cause she'll love it." Walang balak magpatalo ang isa.

Tumawa na lang ulit tuloy si mama.

After namin kumaen ako na ang nagligpit tapos tinulungan naman ako ng girlfriend ko sa paghuhugas. Pinag pahinga na namin ang mama niya.

"Wifey.." Sa nanunuyong boses.

"Hmm.."

"Are you really still mad at me?" Tunog iiyak na siya kaya natigilan ako sa pagpunas ng sink. "I'm not. I'm not mad anymore."

"Then why?" Ang lungkot na talaga ang boses niya. Parang ako naman tuloy itong nakukunsensya. Sobra ko na ata siyang pinahirapan.

"What do you mean why?" Isang tanong din ang binato ko.

Hindi naman niya yun sinagot bagkus," I love you." Malamlam ang mga titig niyang pinagtapat. Ang pagkakasabi niyang tila hinihele ka sa musika.

Napalunok ako. Hindi ko inaasahan yun. Mahal niya na ko? Sure ba?

"You don't believe me?" Napayuko ito na parang natalo ng wala siyang nakuhang response sakin. Hindi lang kasi ako makapaniwala.

Humakbang ako palapit, humawak ako sa chin niya hanggang i-angat paharap sa akin ang mukha niya.

There you go her blue orbs. Naiiyak na siya.

Marahan kong inilapit ang mukha ko kasabay ng pagpikit ng mata ko hanggang lumapat ang labi ko sa labi niya.

Isang patikim lang yung ginawa ko at maagap ding lumayo sa labi niya. "I love you more." Hindi mo lang alam kung gaano.

Araw araw mas lalo akong nahuhulog, napapamahal dahil sa mga ginagawa mo para sa'ken.

"M-mahal mo ko?" Umangat ang magkabilang dulo ng labi ko sa priceless niyang reaction.

Ang healthy nanaman ng heart ko.


"You don't believe me?" Ako naman ang nagtanong. "Of course, I do. I-I just can't- It feels like magical. I promise I won't broke your heart, Wifey." Hinapit niya ako ng yakap.

Unti-unting sumilay ang ngiti sa labi ko. Gumanti na din ako ng yakap. I love her so much. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganito katinding pagmamahal na hindi ko na-imagine dadating pala sa buhay ko.

May ibang level pa pala ng love? Or ito pa lang ata talaga ang true love?