Simula

11 1 1
                                    

Naalimpungatan ako nang may marinig na ingay sa labas ng aking kwarto. Nakita ko ang mahimbing na natutulog na si Sebseb. Mahigpit ang yakap nito sa paborito niyang teddy bear na regalo ni Tita Mailyn. Napailing na lamang ako, hindi ko nga alam kung bakit dikit ng dikit ang isang 'to sa akin.

Crush siguro ako nito.

Nakaramdam ako ng uhaw, kaya tamad akong bumangon. Uminat-inat muna ako bago tumayo, nang may biglang humawak sa kamay ko.

"Saan ka pupunta?" mamaos na tanong ni Sebseb, halatang naalimpungatan. 

"Iinom ng tubig, wag ka nang sumama" sagot ko, gently pulling my hand away and heading out of the room. As I walked down the stairs, naririnig ko ang boses nila mama at papa.

"Ma?" 

She was in tears, being comforted by my dad. I rushed to them.

"Bakit po ma? Ano pong nangyari?" Mabilis kong tanong, agad akong niyakap ni mama at mas lalong umiyak.

"Anak... Ang Tita Mailyn mo..." hindi niya man lang matapos ang sasabihin at mas lalo lamang siyang napaiyak

"Ano pong nangyari kay mama?" I heard Sebseb asking. I looked at him, surprised he'd followed me downstairs.

Seeing him, my mom sobbed even louder. My dad also began to cry, pulling Sebseb into a hug and whispering something in his ear. I watched as my best friend's eyes welled up with tears. He was crying, screaming. I didn't understand what was happening, but I cried with him. I held him, trying to comfort him. My memory of the events was hazy, but I knew one thing for sure: my best friend needed me.








































Itutuloy....

You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: May 05 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

forget-me-not (soon)Where stories live. Discover now