can sıkıntısı sebebiyle fic yazıyorum
"Neden beni hiç sevmediniz" diye mırıldandı Seungmin.
Artık dayanamıyordu insanların ona zorbalık yapmasına, anne babasının yokluğunu çekmeye... Kimsesi yoktu onun. Daha o çocukken babası ölmüş ve annesi geçim sağlayamayınca onu yetimhaneye bırakmıştı. Ama artık Seungmin 18 yaşındaydı ve yetimhaneden ayrılması gerekiyordu. Öylede yapmıştı zaten. İlk işi yetimhaneden ayrılmak olmuştu.
Bir süre üniversiteye gitti Seungmin. Ama insanlar orada annesi ve babası olmadığı için dalga geçtiler. İnsanlar onu hiçbir zaman anlamadı. Daha 20 yaşında hayata veda edecekti. Varlığı insanlara çok batıyordu. Bunun nedenini bilmiyordu. Hiçbir zaman arkadaşı olmamıştı. Kalbi ağrıyordu. Hemde fazlasıyla. Nefesi kesiliyordu sürekli. Ama ilaç içmek istemiyordu. Ona göre yaşamanın bir anlamı yoktu sonuçta. Normalde hayatına dayanabiliyordu ama son olaydan sonra intihar etmeye karar vermişti. İntihar bir çözümdü onun için. Peki Seungmin' i böyle bir şeye iten son olay neydi... Platonik olduğu Taehyung tarafından reddedilip bir de üstüne Taehyung un şu cümleleri sarf etmesiydi.
"Kim sevsin seni! Bir kendine bak birde bana. Denk gibi duruyor muyuz sence! Sen annesi babası olmayan bir eziksin ben ise senin tam tersin! Ayrıca çokta çirkinsin. Senin yerinde olsam hemen intihar ederdim. Sana üzülüyorum aslında bu dünyaya çirkin gelmek suçun değil! hahaha"
Bu cümleler aklına gelince Seungmin yüzünü buruşturdu. *Taehyung haklıydı aslında.* diye düşündü. Son kez gökyüzüne baktı. Havanın kokusunu içine çekti. Artık bu yüksek binanın üzerinden atlayacaktı. Herşeye son verecekti. Babasının yanına gidecekti. Gülümsedi. Bir adım attı. Eğer bir adım daha atarsa binadan aşağı düşecekti. Gözlerini sıkıca kapattı. Son adımı atmaya hazırladı kendini. Tam adımını attığı sırada belinde bir el hissetti.
Eveet ilk bölüm bu kadar kendinize iyi bakınnn gorusuruzz
