Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
—————-
"Битгий тэнэгт!" Хэмээн өөрөөсөө түлхэн эгцлэн хартал хаалга чангаар савагдан Южин шагайхад Тэхён гарнаас минь атган энгэртээ тэврэв
"Уучлаарай хосууд минь гэхдээ ахаасаа юм асууж болох уу?" Хэмээн асуув
"Өнөөдөр том өрөө минийх уу?" Хэмээн асуухад Тэхён үг дуугүй толгойгоо дохиход тэр инээмсэглэн
"Баярлалаа! Би том өрөөнд унтлаа бодвол хосуудад шөнийн цагаар хийх зүйл байдаг байх? Чимээгүй хийж үзээрэй?" Хэмээн хамаа намаагүй хэлсээр яваад өгөв
Тэхён бид хоёр нэгэнлүүгээ гацаж харсаар дээш өндийж аваад хоолойгоо засан
"Тэр Зочны өрөөнд унтах бололтой тэгэхээр орж ирээд байхгүй байх би газар унтлаа?"Хэмээсээр ор засаж аваад нуруугаа харуулан хэвтээд өгөв
Южин миний бодсоноор хүүхдээрээ хэрнээ галзуу, гэнэн томоогүй охин бололтой. Тоглоом шоглоом нь ихэдчихсэн
Анх харахад эрхийн мангар охин шиг байсан ч залуу хүүхэд учраас наргиж явсан бололтой. Үнэхээр атаархмаар л юм
Түүний насандээр амьдралынхаа том зүйлийг дэнжин тавьж аавынхаа өрийг дарсныхаа хариуд аавыгаа алдсан. Түүнийхээ хариуд сайхан амьдралыг эрэлхийлж хичээсээр хайртай хүнтэйгээ учирсан
Тэр бол Мингюү
Надад байгаа ганц аз жаргал
Ажилдаа дарагдаж байсан ч надад цаг зав гаргаж бүхнийг надад өгч байсан. Яг л аз жаргал гээч зүйл энэ байх нь ээ гэх хэмжээнд тэр надад мэдрүүлдэг байсан
Мэдээж хамгаас хайртай нэгэн нь хүнтэй аль хэдийн гэрэлчихсэн байна гэдэг түүний итгэлзлийг нь эвдэлсэн байж таарна
———————————
Нүүрэнд минь халуун агаар мэдрэгдэж нүдээ аажуухан нээтэл Тэхёны хамартай нүүр тулан год хийтэл дээш босоход би дээшээ авирчихсан уу эсвэл
