"မောင့်ဂျီငယ်ရေ"
"ဟုတ်လာပြီ...လာပြီ"
"လာပါပြီချစ်လှစွာသောဂျီငယ်လေး"
အပြင်သွားဖို့ ဂျီငယ့်ကို အဝတ်လဲခိုင်းထားခြင်း..လှေကားကနေဆင်းလာပါပြီလုံးလုံးလေးနဲ့
"ဟားးးး"
"မောင်ရီတာလည်းဟွန်းး"
"ဆင်းလာတဲ့ပုံလေးကကြက်ကလေးလိုပဲဗျာ..ကိုက်စားချင်လာပြီ
"ဟီးးမောင့်ရဲကြက်လေး
အော်အေးးးး🗿ဂျီမင်းတို့များ🗿
"မောင်သွားမယ်ယို့..ဗိုက်ဆာနေပြီဟီးး"
"ဒီဗီုက်လေးကဆာနေပြီပေါ့"
"ဟီးးဟုတ်တယ်"
"မောင်..ဟီးးးဟိုယေ..ဟိုဟာစားချင်တယ်"
"ဘယ်ဟာလည်းဗျ..မောင့်ကိုပြော"
"ဟို..စပိုင်စီစားချင်လို့"
"မစားရပါဘူးဗိုက်အောင့်မယ်"
"ဟွန့်..ပြီးရော..အ့ဆိုစတော်ဘယ်ရီကိတ်ပဲစားတော့မယ်..
"ဟော..မောင့်ဆီလာပါဦးဗျာ"
"လာဘူး"
"လာပါနော်..နော်"
"ဟွန့်ဘာလဲပြော"
"မောနင်း Kissလေး"
"ဟုတ်"
ဟယ်..နှခါမပြောရဘူး🗿ဂျီမင်းတို့များစိတ်ဓာတ်ပဲ🤭🌚
"ပြွစ်"
"ဟာဒါပဲလား"
"အင်းလေဒါပဲလေ"
ဂျောင်ကုစိတ်မရှည်စွာဖြင့်ဆွဲပြီး နမ်းလိုက်ပါတော့တယ်
"ပြွစ်..အွန့်..အွန်းးး...ပြွစ်ပြွစ်"
"အွန့်..အွန်းးး.."
ရင်ဘတ်လေးကိုထုလိုက်တော့မှ ဂျောင်ကုတို့အသိပြန်ဝင်လာသည်😀💔
"မောင်မေ့သွားလို့ဟီးး"
"ပြောတော့မောနင်းကစ်တဲ့..မောင်လူဆိုးခ်ခ်"
"ချစ်တယ်အာဘွားး"
"ဟုတ်မောင်အာဘွား"
အခုဆော့သေလိုက်ပါဦးမယ်ကျမ မနက်လာမယ်ဂွတ်ည🥺ချစ်တယ်ဂရုစိုက်ကြ💜
#Mhine
YOU ARE READING
"မောင့်ဂျီငယ်"
Short Storyဒီficလေးကအခါးလေးပါ😭အခုမှစရေးတာမို့သည်းခံပေးပြီးဝေဖန်ပေးပါဦး.. ဒီficလေးဟာဆိုရင်အစပိုင်းမှာအရမ်းကိုမှချိုမြိန်ပြီးနောက်ပိုင်းခါးပါတယ်..jkကိုချစ်တာမဟုတ်ပဲအပိုင်သိမ်းပြီးစည်းစိမ်တွေကိုလိုချင်နေတဲ့"ဒေါ်နှိုင်းမခ"နောက်ဆုံးမှာ jkကိုမရတဲ့အဆုံးမျှားဦးကjmဆီက...
