Evet abimler hala gelmemişti ve bende son çare Cem'i aramaya karar verdim.Çaldı,çaldı,çaldı...AH! Çok güzel açmadı.OF!Cem of!Ben evde çıldırırken zil çaldı.Depar atarak kapıya koştum ve çok şükür abim ,Sinan ve Cem gelmişlerdi.
-A-abi Ayaz'a bir şey yaptın mı? Diye sorduğumda abim cevap vermeyip beni ittirerek içeri girdi ve odasına çıkıp,kapıyı kırarcasına kapattı.Tam abimin yanına çıkacakken Cem beni engelledi.
-Yanına şimdi çıkmasan daha iyi.dedi
-Ya nolur biriniz bir şey söylesin abim Ayaz'a bir şey yaptı mı? Dedim ağlamaklı titreyen sesimle.İkiside sustu ve ben de Abimin Ayaz'a bir şey yaptığını anladım.Sinan'ın yakalarından tutup
-Söylesene ne yaptınız Ayazıma !Söylesenize !diye bağırdım.Gene ses yok.Hemen gidip tekrar Ayaz'ı aradım ve açmadı.
-Söylesenize! Naptınız ona! Dedim.Bir yandan bağırıp bir yandan da elime ne geçerse delice savuruyodum.En sonunda Sinan gelip beni sakinleştirmeye çalıştı ama nafile.Yere çöküp son gücümle
-Ne olur söyleyin!? Diye yalvardım.
-Tamam.dedi Cem.-Söyliyicem ama nolur artık ağlama.!
-T-tamam yeter ki söyle!
-Ayaz şu anda hastanede.
-NE!Ne diyosun sen dedim Cem'e bağırarak.
-Abin... onu.... b-bıçakladı.dediği an her şey durdu sanki.Koşarak abimin odasına daldım.
-Nasıl yaparsın böyle bir şeyi!diye bağırmaya başladım.Hiç bir tepki vermiyodu ve bu beni daha da sinirlendiriyodu.
-Konuşsana!Neden yaptın böyle bir şeyi!Ayaz sana naptı abi!Naptı!dedim ve abime vurmaya başladım.Sonra kollarımdan tutup gözlerime baktı.
-Anla beni seni korumaya çalışıyodum.Bir süre cevap vermeyip kendimi toplamaya çalıştım ve cevap verebilecek hala gelince gözlerinin içine bakarak
-Artık senin gibi bi abim yok benim!Çünkü;benim abim böyle bir şey yapmazdı.Artık seni tanıyamıyorum ve son olarak dedim ve yutkundum bundan sonra beni göremiyiceksin...Çünkü;ben bi zanlıyla artık aynı evde yaşayamam.Tekrar yutkundum ve fısıltı halinde "Hoşça kal ABİ!"deyip odadan koşarak çıktım.Sinan ve Cem de hala aşağıdaydı.Onlara da son kez bakarak
-Hoşçakalın beyler! Dedim.
-------------------------------
Evden çıktıktan sonra yol boyunca ağladım ve kendimi biraz toparlayınca bi taksi çevirip Derinlerin adresini verdim.Bu arada annemle babamı sorasanız.Onlar iş için şehir dışındalardı ve benim şu anda anneme,ağlamak içinde bir omza ihtiyacım vardı.
SİNANDAN
Zeynep bize hoşça kal deyip evden çıkınca bir şey olduğunu anladım ve direk Poyraz'ın odasına çıktım.Yatakta oturmuş hem ağlıyodu hem de bir şey sayıklıyodu."gitti,gitti" diye.
-Poyraz iyi misin?dediğim an ayağa fırladı ve komidini tekme vurup
-İyi değilim! Diye kükredi.
-Noldu?
-Ne mi oldu Sinan!Terk etti beni bıraktı ve bir daha benle görüşmeyeceğini söyledi.O benim kardeşim.Ben napıcam şimdi Sinan!Allah Kahretsin!diye bağırıp,saçlarını çekiştirdi ve ağlamaya başladı.Ben de şok olmuş ve sanki biri başımdan aşağıya kaynar su döküyodu.Zeynep,Zeynebimi bir daha göremiyicekmiydim yani!!!
DERİNDEN
Zeynep bize geldiğinde berbat haldeydi ve ne olduğunu sorduğumda ise sadece bana Ayaz'ın hastanede olduğunu ve durumunu öğrenir misin?deyip direk kendini duşa atmıştı.Evet bu onun kafa dağıtma ve düşünme yöntemiydi.Biraz duşta kendini toplayabilirdi.Bu arada ben de meraktan çatlamış bir durumda Ayaz'ın durumunu öğrenmek için birilerine ulaşmaya çalışıyodum.
ZEYNEP'TEN
Duşta biraz kendimi toparladıktan sonra Derin'den Ayaz'ın durumunu öğrenmiştim.Durumu Allahtan iyiydi.Yoksa kendimi asla affetmezdim.Abi zaten affetmiyicektim.Artık onu tanıyamıyodum.Böyle bir şeyi nasıl yapardı.Biraz uyuduktan sonra ilk işim annem ve babamla konuşup buralardan bir süre uzaklaşmak olucaktı.
�f��z_��
