Hello canlarim ilk kitabimizda final oldu bu yolda bana destek olanlar çok teşekkür ederim yini bir kitap yazacaim biraz ara verib bölümlerimizi taslak yapicam ki hemen yeni bölüm ata bilelim
Yazardan
Derya Yilmaz ölmuşdu hemde vurulduğu anda ama Dilan çok savaşti Baran için onu yari yolda birakmamak için ama başaramadi Baranin onunla olan hayelerini yarim birakti
Barandan
Sevdiyim kadini toprağa veriyordum şimdi tabutu ellerimdeydi o hep çok zayifti ben onu hep kucağima alirdim ama şimdi küçüçuk karima gücüm yetmiyordu ağliyordum hemde kendimi yanliz hiss ediyordum annem ölduyunde nasilsam şimdide öyleydim şimdi sevdiyimin üstüne toprak atiyordum ama o karanliktan korkar ora da üşür herkes gitti bir ben birde Dilanim kaldi
"Dilan nolur kalk gidelim ben sensiz yapamam nolur hem sen korkarsin üşürsün Dilanim hadi kalk tüm yaralarini ben sarayim nolur " ben o gece Dilani yanliz birakmadim ama İstanbulda beni yanliz birakmadi benimle o gece sabaha kadar ağladi eve geldim kendime bir söz verdim Dilan için 40 gün yas tutacaktim çünki ben tutmasam kimse tutmuyucakti sonrada hasretimiz bitecekti
40 gün sonra
Yazardan
Baran Karabey karisinin gidişiyle yaşam sevinçini yitirmişdi yemiyordu içmiyordu uyumuyirdu sadece 40 gündur karisinin yastiğini kucaklayip kokluyordu özlemişti gül gibi kokan şaçlarini özlemişdi karisinin yemyeşil orman gözlerini ama bu hasret son buluyo
Barandan
Sonunda işgence gibi geçen bu 40 gün geçmişdi ve artik ben Dilanin Barani deyildim ben çok deyişmiştim öncelerde kibirli biriydim ama böyle deyildim öfkemi konturol edimiyorum saçim sakkalirim uzamişdi yine her gün yapdiğim gibi soyuk suyun altina attim kendimi bir vasiyyet yazdim sonra beni Dilanin yanina gömün diye sonra bir zarfa koyup çalişma odamdaki masamin üzerine koydum
Qabirsanliğa gittim önce annemin yanina gittim sonrada sevdiyimin sevdamin yanina gittim biraz konuştuk artik bu hasret son buluyordu mezarinin yanina oturdum sonra silahi tamda yüreyimin üstüne koydum
Yazardan
Baran Karabey karisin yokluğuna alişamadi tamda Dilanin vurulfuğu yerden kalbinden vurdu kendini ve kani sevdiyi kadinin mezarindaki çiçeklere akarken "BU HASRET SON BULUYO" diye bağirdi sonra tüm gücünü yitiyorken gözleri kapanmadan "sana geliyorum gül kokulum"dedi sesi o kadar zor çikiyorduki ve evet BARAN KARABEY VE DİLAN KARABEYİN AŞKİ MAHŞERE KALDİ
Ve her güzel şeyin bir sonu olduğu gibi bununda sonuna geldik yeni kitapda görüşenedek
Lütfen oy ve yorum yapin bu son bölümdü o yüzden sinir yok
