✨ Saigo no hoshi ✨| Minsung

Bölüm 2

İyi okumalar~

Hissetmiyorum,hiç bir şey hissetmiyorum
O gittiğinden beri kendime dair en küçük şey hissedemiyorum.Bu karanlıkta yolumu bulmaya çalışıyorum.Ama bulamıyorum.Çünkü ışığım gitti,beni terk etti.

Gelen kapı sesi ile düşüncelerimden sıyrılıp kapıya baktım.Gelen hasta bakıcısıydı

"Bay Lee ilaç saatiniz geldi efendim."

"Oraya bırakabilirsin."diyerek sehpayı işaret ettim.Hasta bakıcı ilaçların ve suyun olduğu tepsiyi bırakıp eğildikten sonra odadan çıktı.Hasta bakıcı odadan çıktıktan sonra saatlerdir oturduğum koltuktan kalktım ve uyuşuk adımlarla sehpaya doğru ilerledim.Hasta bakıcının benim için bıraktığı ilaçlara elime alıp baktım.5 yıldır bu ilaçları kullanıyordum ama hiç bir faydasını görememiştim.

Elimdeki ilaçları su olmadan yutup pencereye doğru yöneldim.Pencereye vardığımda günlerdir kapalı olan perdeyi aralayıp dışarıya göz attım.Hava kapalı ve boğucuydu.Bu duruma pek aldırmadım zaten güneşli havaları pek sevdiğim söylenemezdi.

"O da yeterince güzel değil."farkında olmadan düşüncelerimi sesli bir şekilde dile getirmiştim.

"Niye öyle düşünüyorsun Minho ?"sesin geldiği yöne baktığımda karşımda ki bacak bacak üstüne atarak yatakta oturan Jisungtan başkası değildi.Tabi halüsinasyonundan başkası değildi.

"Yine mi sen ? Ne zaman beni rahat bırakmayı düşünüyorsun ?"
Yüzüne sahte alaycı bir gülümseme yerleştirip konuştu.

"Sen gerçeklerin farkına varana kadar."

"Gerçekleri sen bana söylemeye ne dersin ha ?Sonuçta beni bırakıp giden sensin."

"Bu sen öğrenmelisin."

"Üzgünüm ama hayatımı mahveden biri hakkında ki gerçek için kendimi yoramam."
Söylediklerim onu üzmüştü.Şimdi o alaycı halindem eser kalmamıştı.

"Herkesin kendine göre sebepleri vardır Minho."
Derin bir çekip tekrar ona baktım bana yalvaran gözlerle bakıyordu.

"Peki tamam bunu nasıl yapıcam ?Kimse bana olanları anlatmıyor."Çocuklar dahil kimse konu hakkında en ufak bir konuşma yapmıyordu.Ve bu beni daha çok delirtiyordu.

"Onu bularak .Jisung'u bularak."

Bu laftan sonra yutkunmuştum.Onu bulmak mı ? Bir daha onunla karşı karşıya gelebileceğimi zannetmiyordum.

Ona cevap vermeden banyoya ilerledim.Banyoya girdikten sonra aynadan kendime bakmaya başladım.Çökmüştüm.Ciddi anlamda çökmüştüm.Göz altlarım morun en koyu tonuydu.Saçlarım dağınıklığın ötesinde bir seviyeye gelmişti.Pek aldırmadım.Bu görüntüye yıllardır alışkındım sonuçta.Musluğu açıp yüzüme bir kaç defa soğuk suyu çarptıktan sonra kurulamadan tekrar odaya geri döndüm.

Ben döndüğümde halüsinasyon çoktan gitmişti.Umursamadan koltuğuma oturup yan sehpadaki kitabı elime aldım.Ayracı bıraktığım yeri açarak okumaya devam ettim.Bu şekilde saatler geçmişti.Bir ara hasta bakıcı yemeği bırakıp gitmişti.Kitap bitince kitabı sehpaya geri bırakıp pencereye ilerledim.Hava çoktan kararmış güneş yerini aya ve yıldızlara bırakmıştı.Yıldızlara bakarken aklıma eski bir anı geldi.

6 yıl önce

Serin bir yaz akşamıydı.Jisung ile birlikte bir marketten aldığımız dondurmaları yol kenarındaki bir bankta yiyor bir yandan sohbet ediyorduk.

"Minho ?"
Jisungun sorusuyla ona doğru dönüp cevap verdim

"Efendim sevgilim."

"Sence bir gün bizde birer yıldız olur muyuz ?"bu garip soru karşısında şaşırmıştım.

"Nerden çıktı bu şimdi?"

"Ablam ben küçükken anne ve babamızın gökyüzünde birer yıldız olduğunu söylerdi.Pek inanmıyorum ama ben yıldız olmak istesem tam şuradaki olmak isterdim."diyerek eliyle gökyüzüde diğer yıldızları geride bırakan parlak bir yıldızı gösterdi.Bende elimle onun tam yanındaki işaret ettim.

"Bende bu olmak isterdim."

"Neden ?"

"Çünkü senin en yakınında olan o."

"Ama benimkinin ışığı diğerini söndürüyor."

"Olsun senin,yanında olsam bana yeter."söylediklerimle şaşırmış daha sonra dolu gözlerle gülümsemişti.Dolan gözleriyle paniklemiştim.Hemen ellerimi yüzüne yerleştirip konuştum.

"Ne oldu ? Seni üzücek bir şey mi söyledim yoksa ?"

"Hayır beni üzücek bir şey söylemedin.Sadece benim yanımda olduğun için teşekkürler.Ama lütfen sende bir yıldız olma Minho.Çünkü buna dayanamam."

"Olmam.İkimizde olmayalım sevgilim."

Daha sonra onu göğsüme çekip sıkıca sarıldım.Sanki hiç bırakmayacakmış gibi.Çünkü bırakmayacaktım.Ne olursa olsun onu bırakmayacaktım.

Selammmm
Bu ficin ilk bölümünü uzun süre önce atmıştım.Ama konudan pek emin değildim.Dün gece annemden gizli mutfakta tıkınırken aklıma geldi ve yazıyım dedim.Umarım seversiniz.Bu sefer güzel birşey yazmak istiyorum.Çok uzatmadan umarım bölümü beğenmişsinizdir.Diğer bölümde görüşürüz
Bb:)

❤️💞🩷💓❤️‍🩹💗💘💕💖💝❤️‍🔥❤️‍🩹❤️🩷💙🖤💞🤍💖💝❣️🥰🩷💓💗💘❤️‍🩹💓😘💕💓💗🩷