Bizim Mucizemiz

Bir Kurabiye Meselesi

Selaaammm. Bölüm atmak gerçekten biraz zorluyor çünkü derslerim gerçekten ağır.

Yinede bölüm atmak için uğraşıyorum ama verdiğim emeği alamıyorum.):

En son yayınladığım bölüm yirmi okunmuş. Okunamalarim git gide düşüyor.

Eğer biraz daha düşerse maalesef bitirmek zorundayım😪

Sizi seviyorum iyi okumalaar💞💞

*

Hayat her zaman bu kadar zor olmalı mıydı? Yoksa bir tek bana mı bu kadar zor geliyordu? Daha hayatımın başlarındayken bir abim olduğunu öğrenmiştim. Bu nasıl bir hayattı? Hayat abimi ben beş yaşındayken karşıma çıkarmıştı.

Ben beş yaşıma kadar annem ve babam olmak üzere iki kişiyle büyüdüm. Sonra hayat benim karşıma her şeyden çok değer verdiğim abimi çıkarmıştı. Hep bu bir tesadüf diye düşünmüştüm ama değildi. Annem veya babam, en kötü ihtimal hayatımı zehir etmek isteyen halam onu karşıma çıkarmıştı.

Son bir yıldır onu karışma çıkaran kişinin halam olduğunu düşünüyordum. Annem ve babam ile büyüyünce ilişkimi kesebileceğimi düşünmüştü. Aptallık. Kim kendisine çok iyi bakan bir anne ile babayı bırakabilirdi ki?

Annem bana hamileyken durumumuz kötü olduğu için abimi evinde hizmetçi olarak çalıştığı birine vermek zorunda kalmış. Abim sekiz yaşına kadar orada büyümüş.

Dokuz yaşındayken abimi yetimhaneye vermişler ve oradada bir aile onu almış. Baran abi bu ailenin ilk çocuğu. İkinci çocuğu ise benim yakın arkadaşım Esma.

Sabah kendimi ilk defa bu kadar huzurlu ve mutlu hissettim. Dün günüm çok güzel geçmişti.

İlk defa bu kadar güzel bir günüm olmuştu.

Sıla'dan sonra ilk defa dün keyif almıştım.

Ama abim bunuda mahvetmişti.

Aklıma bu düşünceler geldiği için sabah kalktığımda gelen huzur çok kısa sürmüştü. Yataktan kalkıp lavaboya gittiğimde de uzun zaman sonra aynadan kendime ilk defa bakmıştım. En son baktığımda yıkılmış, parçalanmış durumdayken şimdi hiç öyle gözükmüyordu.

Yüzümü yıkadıktan sonra da mutfağa ilerledim. Herkes bir taraftaydı. Abim koltukta umursamaz bir şekilde, sanki dün hiç bir şey olmamış gibi telefonuyla ilgileniyordu. Uzun bir süre ona baktım. Kafasını kaldırıp bana baktığında bakışlarımı anneme çevirdim. Ocağın başında bir şeylerle uğraşıyordu. Babam ise televizyondan magazin haberlerini izliyordu.

Pazar günlerinin o vazgeçilemez haberleri.

Abimin yanında ki tekli koltuğa oturdum ve bende babam ile magazin haberlerini izlemeye başladım. Sırf abime inat olsun diye '' Anne bugün Baran abiye kalpli kurabiye yapıp götüreceğim, teşekkür için.'' dedim. Abim dönüp bana baktı ve bende ona baktım.