''នាងទៅណាហើយ''ជុងហ្គុកភ្ញាក់ពីដំណេកមកក៏ក្រោបអង្គុយរួចងាកទៅម្ខាងក៏មិនឃើញនាងនាយក៏បានចុះពីលើកគ្រែរួយដើរសំដៅទៅបន្ទប់ទឹកដើម្បីសម្អាតខ្លួន។
15នាទីក្រោយមកគេក៏ដើរចេញពីបន្ទប់រៀបចំខ្លួនទៅធ្វើការរួចក៏ដើរចុះទៅខាងក្រោយនាយដើរតាមកាំជណ្ដើរមួយៗចុះទៅឃើញអ្នកបម្រើរបស់ខ្លួនរត់ឡើងរត់ចុះពេលភូមិគ្រឹះ។
''លោកប្រុសក្រោបហើយ''ពេលដែលគេដើរចុះមកដល់ក្រោយក៏មានស្ត្រីវ័យចំណាស់ម្នាក់ដើរតាមគេពីក្រោយគេដែលយើងបានស្គាលគាត់ហើយគឺម៉ែដោះរបស់គេនាយក៏បន្តទៅបន្ទប់អាហារ។
''មីនជុងនៅណាហើយ''មកដល់តុអាហារក៏មិនឃើញនាងគេក៏បានសួរទៅអ្នកបម្រើដែលឈរនៅទីនោះម្នាក់ៗក៏ងាកមើលមុខគ្នាព្រោះមិនដឹងថានាយសួរអ្នកណា។
''លឺខ្ញុំសួរទេ''ដោយមិនបានលឺសម្លើយពីនរណាម្នាក់នាយក៏ដាក់កែវកាហ្វេចុះរួយសម្លឹងទៅមុខស្រីបម្រើម្នាក់ដោយនាងឈរក្បែរគេជាងគេ។
''គឺ..គឺមិនដឹងទេលោកប្រុសអ្នកស្រីចេញទៅតាំងពីព្រឹក''ស្រីបម្រើនោះនិយាយទាំងអោនក្បាលចុះមិនហ៊ានសម្លឹងមុខគេ។
នាយក៏ក្រោបឈរឡើងរួយដើរចេញពីបន្ទប់សម្ដៅទៅមុខផ្ទះដោយមាននាយរ៉េនកាន់ការបូបអោយដើរតាមពីក្រោយគេ
ភូមិគ្រឹះគីម
''នេះលុយខ្ញុំប្រាប់ម៉ាក់ម្តងទៀតណាខ្ញុំលេងជួយគេទៀតហើយទោះគេត្រូវស្លាប់ក៏ខ្ញុំមិនខ្វល់ដែរ''នាងបានដាកលុយនៅនឹងមុខម៉ាក់របស់នាងរួយក៏និយាយបញ្ចាក់គាត់អោយកានតែច្បាស់
''ម៉ាក់ដឹងហើយអគុណឯងច្រើនហើយ''អ្នកស្រីគីមក៏ប្រញាប់យកលុយទៅទុកដាក់អោយមានរបៀបហើយក៏បណ្តើរកូនចុះទៅខាងក្រោមវិញ
''បងស្រីមកហេតុអីក៏ខ្ញុំមិនដឹង''មីនជុងចុះកាំជណ្តើរបានពាក់កណ្តាលក៏បានឃើញប្អូនស្រីរបស់ខ្លួនឈរឆ្កឹងនៅមុខកាំជណ្តើរនៅខាងក្រោយដៃម្ខាងរបស់នាងកានទរស័ព្ទម្ខាងទៀតក៏កានផ្លែប៉ោមញាំនោះនាងភ្ញាកផ្អើល់នឹងវត្តមានបងស្រីក៏ដោយតែមាត់នាងនៅតែទំពារជានិច្ច
''ឯងមិនទៅរៀនទេម៉ោង9ជាងហើយ''ពេលចុះមកដល់ខាងក្រោមក៏ដើរទៅក្រសោបស្មាររបស់ប្អូនដើរទៅសាឡុង នៅក្បែរនោះ
''អត់ទេនៅសាលាមានប្រជុំធំគេមិនរៀនទេ...បងស្រីដឹងទេថាខ្ញុំនឹកបងណា''នាងតូចក៏ក្រសោបអោបខ្លួនបងស្រីជាប់មិនលេងបងប្អូនមួយគូរនេះស្រឡាញ់គ្នាណាស់
