Time skip:
პალატაში შავთმიანი გოგონა შევიდა, დიდი მამაცური ნაბიჯებით, იმის იმედით, რომ მას მაიმც ემახაოვრებოდა. ის ,,მას" ბევრს ნიშნავდა მისთვის, შეეძლო მისთვის თავიც გაეწირა. და ეს უკვე მოახერხა, თუმცა არ გამოუვიდა. ის მისთვის ცოცხხლობდა. ეს ადამიანი კი მისი ცხოვრების ნაწილი ,,ანა" იყო. ის მასთან ყოველ დღე მიდიოდა და კითხულობდა. როცა ეძინა მაშინაც. მას ის დასავით მიაჩნდა, თუმცა იყო მომენტებიც, როცა ის მას საერთოდ არ ეხმაურებოდა, ახლა კი ის მასთან მიდის, უკვე 2 თვე გავიდა რაც ანამ მახსოვრობა დაკარგა. დღეს კი იმ იმედით მიდის, გაახსენდება მას ის თუ არა. ჯენი კარზე აკაკუნებს.
-შეიძლება?
-მოდით
-გამარჯობა ანა
-გამარჯობა ჯენი
-როგორ ხარ? თავს უკეთ გრძნობ?
-შედარებით უკეთ
-რაიმე გაგახსენდა?
-როგორ?
-არაფერი..ვიდიქრე რაიმე მაინც გაგახსენდა მეთქი
-ჯენი...
-გისმენ
-ძღენერო ბავშვო
-რ-რა? მართლა? ხომარ ხუმრობ?
-არა..
-არ მჯერა! მოდი აქ!
-არც მე მჯერა!
გოგოები ერთმანეთს მოეხვივნენ და ჯენი მთელი ამ დროის მანძილზე ანას გამოკითხვას უტარებდა, იმის მიზნით მართლა გავახსენდი თუ მატყუებსო. თუმცა ტყუილი არ აღმოჩნდა, ანას ახსოვდა ყველაფერი, ყველაფერი რაც იმ დღეს მოხდა. მან დეტალებში აუღწერა ჯენის ყველაფერი. შემდეგ მანაც ყველას გააგებინა ამის შესახებ. ყველა პალატაში მოცვივდნენ ანას სანახავად.
-ეს ყველაფერი კი ჯენის დამსახურებით!
-კარგით რა, მე რა გავაკეთე ასეთი
-როგორ თუ რა გააკეთე? შენ დაეხმარე მას რომ ყველაფერი გაეხსენებინა. აი ამას ჰქვია ნამდვილი მეგობრობა!
-ანა,
-ჰმ
-იცი ლარნაკის შესახებ გავიგე
-რაა??!! საიდაან?
-ჯენიმ მითხრა
-აუუუ ჯენიიი
-არაუშავს შვილო მ, უბრალიდ ლარნაკი იყო
-კი მაგრამ ის ხომ ბებიას ნაჩუქარი იყო
-შენზე ძვირფასი არავინ მყავს შვილო,
-მიყვარხარ დედა. მოიცა, ფელიქსი სად არის?
-ოჰოო...ჩვენი გოგო უკვე რომანტიკაში გადაერთო.
-კარგით რა უბრალოდ ვიკითხე.
-ჰო კარგი, აქ არის.
-აქ ვარ👋
-ფელიქს! - დაუძახა ანამ და როგორც შანსი მიეცა წამოდგომისა ეგრევე ჩაეხუტა.
-ნელა, შეგეძლო მე მოვსულიყავი რა საჭირო იყო წამოდგომა?
-უბრალოდ დიდი ხნის ჯდომისგან ფეხები მტკივა.
-კარგი, როგორც გინდა ისე იყოს.
-ჩვენ დაგტოვებთ, ხელს გიშლით.
-კიდევ კარგი მაგდენი თუ მიიხდით!
-😅კარგი ნუ ეუხეშები მათ ასე ძალიან.
-კარგი რა, ბოლოს მარტო დავრჩით ძლივს! იმედია ახლა ვერაფერი შემიშლის ხელს!
-რაში?
-იმის თქმაში, რომ ძალიან მიყვარხარ!
-მოიცა, ეს თქვენც გაიგონეთ?!
-მან მიყვარხარო უთხრა?!
თავები გამოყეს დანარჩენებმა გარედან.
-დიახ! მე მას ,,მიყვარხარ" ვუთხარი!
თქვა ბოლოს ანამ და ფელიქსმა დიდი კოცნით დააჯილდოვა!
-მეც ძალიან მიყვარხარ!
🤍დ ა ს ა ს რ უ ლ ი 🤍
_______________________________
არ მჯერაააააააააააააააა🤯ჩემი პირველი ფიკი დავასრულეეეეე, რაღაცნაირად მიხარია, მაგრამ რომ ვეღარ დავწერ ამ ფიკს მწყინს🥲ჯერ კიდე ემოციებში ვარ დდ😁 იმედია რამეს კიდევ მოვიფიქრებ რომ დავწეროოოო😚იდეები მომაწოდეთ, მიყვარხართ ყველა ვინც ამ ფიკს კითხულობდით❤️❤️ბაი და მომავალ ფიკში შევხდებით ალბაათ👋😊
