ជារឿងធម្មតានៅលើសកលលោកតែងមានរដូវប្ដូរផ្លាស់ជារាងរាល់ឆ្នាំ ហើយក៏ដូចគ្នាដែរក្នុងខែនេះជារដូវធ្លាក់ខ្យល់បណ្ដាលឲអាកាសធាតុត្រជាក់ខ្លាំងខុសធម្មតា។ផ្ទះនីមួយៗតែងមានម៉ាសុីនឬឡរអាំភ្លើង ដើម្បីបង្កើតសីតុណ្ណភាពកម្ដៅក្នុងខ្លួន កុំឲកកងាប់ក្លាយជាខ្មោចទឹកកកក្នុងផ្ទះ។
ក្រឡេកមកមើលផ្ទះមួយ ដែលគូរស្នេហ៍មួយគូកំពុងអង្គុយមុខឡរភ្លើងក្នុងផ្ទះក្បែរគ្នា និយាយសាសងគ្នាក្នុងភ្នក់ភ្លើង (ច្រឡំ) ក្បែរឡរភ្លើង។
«មេឃត្រជាក់ណាស់ អូនទ្រាំស្ទើរមិនបាន» ថេយ៉ុងអោបដៃជាប់ នៅលើខ្លួនមានអាវរងារក្រាស់ៗរាងខ្លួន ប៉ុន្តែនៅតែរងារដដែល
«ប៉ុណ្ណឹងហើយអូននៅត្រជាក់ទៀត» ជុងហ្គុកចោទសួរទៅសង្សារវិញដោយឬកពារធម្មតា គេត្រជាក់គ្រាន់តែមិនមែនត្រជាក់ខ្លាំងដូចរាងតូច ព្រោះគេមិនចាញ់ត្រជាក់ដូចរាងតូចទេ
«ត្រូវហើយ អូនស្ទើរតែកកស្លាប់ហើយ» រាងតូចតបទៅវិញទាំងសសុលខ្លួនទៅក្បែររាងក្រាស់បន្តិចម្ដងៗ រហូតដល់ស្ថិតក្នុងរង្វង់ដៃដ៏កក់ក្ដៅ នឹងទ្រូងក៏សែនក្ដីសុខ របស់សង្សារបានសម្រេច មានការតបស្នងបន្ថែមកាន់តែបន្ថែមការកក់ក្ដៅពេញៗផ្ទៃបន្ថែមទៀត ។
«អូនចង់ញាុំការ៉េមទេ??»
«មេឃត្រជាក់សឹងស្លាប់ហើយ បងចង់បបួលអូនញុាំការ៉េមទៀត!!» មិនដឹងថាភ្លើឬឆ្កួតទេ មេឃត្រជាក់ជិតងាប់ដុំៗទៅហើយ ជុងហ្គុកបែរជាបបួលគេញុាំការ៉េមវិញ សួរថាគិតអីហ្ហាស៎ គិតអីមីគុក?
«ការ៉េមនឹងមិនត្រជាក់ទេ ញុាំហើយដឹងតែកក់ក្ដៅល្អ»
«អូនមិនដែលលឺ» ថេយ៉ុងធ្វើមុខស្លឺមិនយល់ ព្រោះមិនដែលលឺការ៉េមណាញុាំហើយកក់ក្ដៅទេ ជុងហ្គុកថ្ងៃនឹងដូចជាប្លែកៗ យ៉ាងមិចមិនដឹងទេស៎
«សាកទេ?»
«សាកក៏បាន» ការឆ្លើយដ៏ហំហាន នឹងច្បាស់លាស់ធ្វើឲជុងហ្គុកសើចបន្តិចមុននឹងនិយាយបន្ត
«តោះទៅបន្ទប់»
«ចាំបាច់ទៅបន្ទប់ដែរ??»
