Gece Güneşi (Nox Solis) +18

1- Kül

O gece iki kişi öldü.
Bir anne ve kızı.
Anne ağlayarak yalvardı kızına. "N'olur beni öldür."
Kızının on yedinci yaş günüydü bugün. Kumral saçı beline kadar geliyordu. Dizi kanıyor, ve gözleri ağlamaktan kızarıyordu.
Terk edilmiş büyük ve karanlık fabrikanın içi soğuk demirlerle çevriliydi. Kırık camlardan sert poyraz esiyordu. Soğuktan mı titriyordu yoksa yaralarının acısı yüzünden mi ya da annesini öldürmek zorunda kaldığı için mi?
Bunu kendisi de bilmiyordu.
Takım elbiseli adamlar ve kameralarla izleniyorlardı.
Annesine ağlayan kısık gözlerle baktı ve boğazından inilti gibi çıkan bir cümle kurdu.
"Neden anne?"
Annesi ona sarıldı ve hüngürerek;
"Benim ölümüm sizi ebediyen koruyacak. Özür dilerim kızım lütfen beni affet. Kardeşine iyi bak." dedi.
Geri çekildi ve topallayarak ayağa kalktı. Ve merdivenlerin üstünde gölgede kalan topluluğa baktı.
İşaret parmağında olan yüzüğün keskin olan tarafını boğazına dayadı ve dişlerini sıkarak bağırdı,
"Çocuklarıma bir şey olmayacağına dair söz verdin. Onu koruyacak ve ona güç vereceksin. Eğitilmesini sağlayacaksın."
Son kez kızına döndü, ağzından son kelimeleri çıktı.
"Gece güneşim."
Boğazına dayadığı yüzüğün keskin tarafını kullanarak hayatına son verdi.
Kız krizdeydi, olan bitine bir mantık bulamıyor ve ağlamaktan başka bir şey yapamıyordu. Annesi bilincini kaybedip yere düştüğünde sürünerek onun yanına gitti.
Bağırıyor, ağlıyor ve yakınıyordu. Ama asla yalvarmıyordu.
O gece iki kişi öldü.
Anne ve kızı.
Ama kızı anka gibi küllerinden doğdu.
O gece kızı ant içti.
"Senin gibi aşk yüzünden çocuklarımı koruyamayan ve kendini öldürmek zorunda kalan bir kadın olmayacağım. Senin intikamını alacağım."
Ve o gece bilincini kaybederken, kolyesini sımsıkı tutarken söylediği son şey oldu.

20.10.2016