15 yaşındaydı,daha 15 yaşında bir genç kizdi çok büyük hayalleri olmayan azla yetinen ufak tefek şeylere sevinen 15 yaşında genç bir kız... ağlıyordu annesi,ağlıyordu ailesi. Sabahın erken saatlerinde bir binanın bahçesinde büyük bir kalabalık ,polisler ve ambulans.o sırada koşarak gelen bir kız kalabalığı geçip sedyede yüzü kapatılan arkadaşını görüyor...
Beyza 15 yaşında genç bir kızdı liseye gidiyordu. Uzun, sarıyla kahverengi arası bir saç rengi vardı, zümrütü andıran o yemyeşil gözleriyle hayata hep pozitif tarafından bakmaya çalışırdı. Liseye başladığında yanlış bir lise seçimi yapmıştı,evine çok uzaktı her sabah erkenden kalkıyor eve geç geliyordu. Sınıftakiler genel olarak ortaokuldan birbirlerini tanıyordu ve anlaşılan beyzayla kafaları uyuşmuyordu başlarda çok belli değildi ama beyzayi disliyorlardi Beyza ilk başlarda görmezden geliyordu ancak durumun ciddi olduğunu farketti onlar konuşurken Beyza pür dikkat onları dinliyor ancak onlar bırakın dinlemeyi Beyza soru sorunca onun yüzüne bile bakmıyorlardı. Kaçmak istedi Beyza dışlanma gerçeğini kabul edemedi yeni hobiler aramaya başladı resim çizdi,spora başladı. Hiç biri işe yaramadı daha da kötü oldu çünkü sporda da resim kursunda da herkes arkadaşlarıyla geldiği için yalnız kalıyor yalnızlığı daha da gözüne batiyordu. Sonraki sene düzelir belki diye düşündü. Öğretmenleri ve arkadaşları değişti ama beyzaya olan davranışlar değişmedi o anda anladi sorun onlarda değildi.Onlar onu sevmek zorunda değildi kendisi hataliydi.İlgi çekici değildi,çirkindi belki de? Kiloluydu belki,o yüzden arkadaşları arasına almiyorlardı onu. Pes etti okuldaki iliskilerinden umudunu kesti. Ama onun tek sorunu sadece okuldaki arkadaşları değildi kendinden daha çok deger verdiği onların dertlerini onlardan daha çok dert edindiği arkadaşları vardı ve onlarda ona karşı öyle hissediyordu -en azından Beyza öyle dusunuyordu- diğer arkadaşlarına daha çok değer verdi ne zaman ihtiyaçları olsa kendi zamanı olmasa bile önce onlara yardım ediyordu. Aslında basit bir kızdı ufak bir iltifat, belki bak sana şeker aldım diyip ona karşı ufak ta olsa bir arkadaşlık belirtisi gösterseler her şey çözülecekti. alan seçme zamanı yaklaşmıştı. Sayısal seçmek istiyordu Beyza ancak bilmiyordu sayısal dersleri yapamadığını,belki biliyordu kabul etmek istemiyordu neyse nasıl olsa artık bir anlamı kalmadı.her zamanki gibi okula gelmişti sınavları bitmişti öğretmenler sınavları açıklamaya başlamıştı takmıyormuş gibi davrandı ancak içi içini yiyordu sayısal dersleri yapamadığını düşünmek istemiyordu tüm kalbiyle doktor olmak istiyordu. Ama korktuğu şey başına geldi sınavlardan düşük aldı ben yapamam zaten diyen arkadaşı bile kendisinden yüksek almıştı,dayanamadı ağlamaya başladı yine de kimseye belli etmek istemedi kimsenin kendisi yüzünden endiselenmesini istemiyordu. Uyuma numarası yaptı. Başını eğdi ve sessizce ağladı herkes ona tembel dedi kimse bilmiyordu onun ne kadar emek verdiğini. Okuldan çıkınca ailesine anlattı Bi önemi yoktu sadece cezalar ve bağrışmalar.arkadasi destek olur diye ümit ediyordu çünkü daha önceden görmüştü yanında başka bir arkadaşına destek verirken hem de arkadaşı suçlu olmasına rağmen arkadaşlarına yazdı en azindan onlar bana inanirlar, moral verirler, beni motive ederler dedi. Malesef hayal ettiği gibi olmadı arkadaşları mesajına 1 saat sonra cevap verdiler "senin hatan ders çalışsaydın bira emek verseydin böyle olmazdı ne ekersen onu biçersin şimdi ağlamanın Bi faydası yok " dediler. Beyza ders çalışmıştım dedi çok çalıştım dedi ama dinlemediler. Şimdi gelip de bize mizmizlanma hep seni mi dinlicez dediler Beyza tamam o zaman özür dilerim dedi ve telefonu kapattı saatlerce ağladı artık her şey üst üste gelmişti arkadaşım dedikleri onu arkadaşı olarak görmüyor ailesi onu dinlemiyordu. Çok yalnızdı gizlice bir bıçak alip ailesi uyurken bileğini kesti acıyordu ama kimseye söylemek istemedi çünkü yine ona kizicaklardi. Kesik çok derindi hızla kan kaybediyordu ve Beyza o kanı durdurmaya çalışmiyordu arkadaşlarına son bir mesaj yazdı sizi yordugum için özür dilerim benim yüzümden yalan söylemek zorunda kaldınız mutluyken de üzgünken de yanımda kalmaya çalıştığınız için teşekkürler artık size yük olmak istemiyorum siz bensiz daha mutlusunuz şimdiye kadar size bir sıkıntı çıkarttiysam özür dilerim yazdı tam noktaya tikliycakken artık kolunu hissetmiyordu ve başı dönüyordu ailesine de arkadaşlarına yazdığına benzer şekilde bana baktığınız için teşekkürler şimdiye kadar size çok yük oldum üzgünüm diye kısa bir not bıraktı duvarlardan tutunarak balkona yürüdü 4.katta oturuyorlardi güneş doğuyordu gülümsedi -artık iyice başı dönüyordu- aşağıya baktı bir kedi gördü gülümsedi ve atladı. O sırada sokakta işe giden bir adam vardı koştu hemen ambulansı aradı ama çok geçti ve olanlar oldu.Bir binanın altında kalabalık,ambulans ve polis. Sabahın erken saatlerinde erken kalkan bi arkadaşı mesajı gördü ve okudu başta çok takmadı sonunda bizim onu sevmedigimizi anlayip arkadaşlığını kesti diye düşündü ama ders notlarını beyzadan almıştı geri vermeliyim dedi ve Beyza'ya mesaj attı... cevap yoktu bari arayım notlar bende kalmasın diye düşündü ve aradı kuzeni açtı beyzayla yakın değillerdi ama baş sağlığı için hemen onlara gelmişlerdi telefonu ona emanet etmişlerdi telefonu açtı ve acı haberi verdi koşa koşa evine gitti sedyedeki beyzayi gördü ağladı ağladı ama nafile artık çok geç arkadaşı bir kenara oturdu ağlamaktan gözleri şişmişti o esnada bir kedi gördü tam sevecekken kedi kendisine hırladı ve tam o anda Beyza'yla ilk tanıştıkları zaman aklına geldi. Eski okulunun bahçesinde bahçedeki kediyi severken tanismislardi. Aslında o zaman ondan nefret etmiyor tam tersine vakit geçirirken eğleniyorlardi hangi ara ondan uzaklaşmaya onu dışlamaya başladığını hatırlamıyordu ,belki de farklı okullara gitmeye başladığı zamandı.Yerde oturuyordu kollarını dizlerine koydu başını eğdi gözlerinden bir kaç damla yaş geldi tam doğrulacakken kedi kucağına atladı kedinin başını okşarken sessizce ağzından 3 kelime çıktı. "Özür dilerim Beyza"... Hata yapmışlardi, kendisi ve beyzanin diğer arkadaşları onu bu derece dışlayarak,hata yapmıştı Beyza nın ailesi o anlattığında sürekli ona baskı kurarak ama en büyük hatayıBeyza yapmıştı hayatını bu kadar basitmiş gibi gösterip kendj canına kıyarak.
