BENİM (GÜZEL) EVİM

1. ANİ ÖLÜM

Çocukken en sevdiğim şarkıyı kendime göre değiştirdim.....

Bir gün bir gün bir çocuk eve de gelmiş kimse yok                                                                                                  açmış bakmış odayı öldü de sanmış babayı                                                                                                                ölmüş ölmüş dirilmiş akşama sancı  başlamış                                                                                                          kıvrım kıvrım kıvranmış depresyonu boylamış.....

Kapı Tık tıklandı!

Ceyda: Gel!

Kaan: Ceyda Hanım yeni davanızın dosyaları hazır.

Ceyda: Tamam Kaan masaya koyup çıkabilirsin, teşekkürler.

Yeni gelen dosyaları bilgisayarımdan incelerken telefonum çaldı. Beyza arıyordu ve sesi kötüydü

Beyza: Başınız sağ olsun , çok üzüldüm senin adına!

Ceyda: Anlamadım, ne oldu?

Beyza: Doğru üzüldün sende tabi

Ceyda: Sana son kez soracağım ve cevap  vereceksin, ne oldu?

Beyza: Duymadın mı? Baban....

 Beyza tam bana söyleyecekken kapıdan biri girdi.

Kaan: Ceyda Hanım babanız evde ölü bulunmuş.

O an Kaan'a bakakaldım kahramanım hayatta en çok değer verdiğim kişi beni bırakıp gitmişti.  Artık ben tek başımaydım.....

Kaan: Ceyda Hanım  iyi misiniz? Ceyda Hanım! Ceyda iyi misin beni duyuyor musun

Bir anda etraf karardı gözlerime açtığımda hastanedeydim. Aniden kapı açıldığında refleks olarak gözlerimi kapattım. Sesleri çok tanıdık geliyordu ilk başta çıkartamadım sonra Beyza ve Kaan olduğunu anladım.

Beyza ve Kaan konuşmaya başladı:

Kaan: Beyza anlamıyor musun? Ben Ceyda'dan hoşlanıyorum. Seni arkadaşım olarak görüyorum.

Beyza: Arkadaş mı? Dün akşamki Kaan'a ne oldu?

Kaan: Dün akşam hiç konuşmamışız gibi düşün

Artık konuştuklarını duymak istemediğim için gözlerimi açtım Kaan'ın böyle düşündüğünü hala anlayamamıştım.

Kaan: Beyza, Ceyda uyandı sussan mı artık.

Ceyda: Kaan çabuk beni babamın yanına götür yoksa beni kimse tutamaz. 

Kaan: Ceyda şuan hastanede olmamız gerekiyor. Seni hiçbir yere götüremem.

Ceyda: Kaan ciddiyim ya götürürsün ya da ben giderim.

Ben tekrar üsteledim, Kaan mecburen kabul etti. 

Kaan: Ceyda iyi değilsin gitmeyelim.

Ceyda: Ya benim babam öldü! Babam ben bu durumda kendimi mi düşüneceğim?

Kaan: Tamam sakin ol, doktorunla konuşacağım ama sakince beni bekleyeceksin tamam mı?

Ceyda: Tamam.

Kapı açıldı ve içeriye Kaan girdi.

Ceyda: Kaan ne oldu? Gidebilir miyiz? Ama ben zaten her türlü gideceğim zorla olsa da.

Kaan: Doktor serumun bitince gidebileceğimizi söyledi. 

Serumum bitmişti ve hastaneden çıkmıştık. Kaan'ın arabası ile babamın cenazesinin yanına gidiyorduk her şey o kadar ani olmuştu ki aynı annemde olduğu gibi.