SLENDRMAN

Herşeyin Başlangıcı

Uzaktan bir ses duyuyordu coraline. Boğuk, anlaşılmaz. Acı hissetti.,bir damla su,önünde bir sıcaklık,bir yanık kokusu. Gözlerini yavaşça açmaya çalıştı ama çok zordu. Bulanık bir görüntü. Sadece önünde bir figür olduğunu biliyordu. Kimdi o? Alice? Willam? Bir kez daha duydu o sesi. Ses giderek netleşmeye ve anlam kazanmaya başladı.

Benjamin: günaydın benim minik turtam.

Alice: hayır hayır hayır!

Willam: s*ktiğimin herifi burdan kurtulunca ölmek isteyeceksin! Yalvaracaksın!

Coraline uzakta bir yerde ışık gördü. Sonrasında onun bir ışık değil yangın olduğunu anladı. İşte o an olaylar kafasına dank etti. Boş bakışları korku ve nefretle parladı. Önünde duran Benjamin'e kafa attı. Benjamin sendeleyerek yere düştü. Bir kaç dakikalık sessizlikten sonra willam kahkaha atmaya başladı.

Coraline:en başından beri biliyordum! Sen! SEN İĞRENÇ BİRİSİN!!!

Benjamin bir süre burnunu tutarak coraline'a baktı. Bakışı boştu. Ne bir sinir vardı ne de nefret.

Sonunda ayağa kalkıp burnunu sildi. Coraline'a yaklaşık kulağına.

Benjamin: durdurman için bir şans vermiştim. Ama benimle o kadar meşguldün ki. Sana sunduğum kurtulma seçeneğini pas geçtin.

Ardından geri çekilip, bağırdı.

Benjamin: İŞTE İSTEDİGİN BÜTÜN KURBANLAR! BİR GÜNAHLARIN KANI
(willam'ı işaret derek.)BİR MASUMUN KANI(küçük kızı işaret ederek) BİR BİLGENİN KANI(Alice'i işaret ederek) BİR CADININ KANI! (coraline'ı işaret ederek.

Sesi ormanda birkaç saniye yankılandı. Ardından derin bir sessizliğe gömüldü. Bu normal bir sessizlik değildi.sanki herşey durmuştu. Ne bir baykuş'un ötüşü ne de bir çekirge'nin müziği... Sadece sessizlik...Ağaçlar çatırdayasıya kadar...

Sanki biri ağaçları kırıyormuş üstlerine basıyormuş gibi gürültülü sesler çıkmaya başladı. Rüzgar hızlandı,yapraklar düzensizce savruldu. Uzaktan bir yerden çığlık sesi yükseldi. İşte o an neye baktıklarını anlayamadılar...

(Gelecek)

Eşyalar toplanmıştı. Alabildikleri,ihtiyaclarına yarayabilecek herşeyi almışlardı. Alice dua ediyor ve tanrıdan yardım istiyordu. Peki ya coraline? Bir cadı değil mi? Dua etse tanrı ona merhamet eder mi? Nerden bilebilirdi ki? O mu seçmişti cadının güçlerini?

Alice: herşey hazır. Dil öğretmeni bana bunun bir bozma büyüsü olduğunu söyledi. Ve yanlızca içinde güç olanların yapabileceğini. Yani sen coraline.

Coraline: gerçekten de yardım ediyordu... Ama neden? Ölümsüz olmaktan neden vazgeçsin? Birden bire hemde?

Alice: o konuyu kapattık sanıyordum... O iyi biri değil dengesiz herifin teki!

Alice çantayı alıp aşağı indi. Coraline son kez etrafa baktı. Ardından alice'in yanına gitti.

Kasaba sessizdi. Ne yazı mücadeleyen Ağustos böceği ne de beton kaplı asfaltta hunharca kornaya basan sinirli insan... Donukdu herşey.

Alice: sesizlik hiç bu kadar gürültülü olmamıştı...

Coraline:ne?

Alice: ne?

Coraline: az önce ne dedin?

Alice: ben bilmiyorum bir anda aklıma geldi. Neden? Yoksa yeni yazacağın kitap için mi kullanacaksın. Ahajaja...

Coraline:  ahahaha belki tanrım o kadar gerginim ki gülmek iyi geldi. Lanet olsun... Bu iş bittikten sonra kilise inşa ettiricem.

Alice: bu iş biterse,oğluma sıkı sıkı sarılıp,bundan sonra herşeyi  istediğimiz gibi olacağını söylemek istiyorum...