kalabalığın içinde yalnızlaşmak

i

kalabalığın içinde yalnızlaşmak

her şey kendi içinde biter, yeniden toparlanana kadarsa her şey geçip gider; "sen yalnızsın ve bu düzelmeyecek bir durum. etrafına bir bak, herkes birbiriyle etkileşim halinde, hayatın bir yerinden tutunmuşlar ve mutlular; bunu nasıl başardılar? sende geçmeyen ve kimsenin yanında olmamasının sebebi haline gelmiş ne var?" bomboş bakışlarıyla durmuş zamanın ortasında tüm akıştan uzak bir kişi. etrafına sokulup tüm bu akışı kırma gücüne sahip ama öylece durup düşünmeyi tercih ediyor, çünkü biliyor ki etrafındakilere ne kadar sokulursa sokulsun yalnızlık duygusu onu tüm bu kalabalığın içinden çekip alacak. işte bu yüzden kaçmaktansa teslim olmayı tercih ediyor; kalabalık onun için bir çözüm olamaz, kalabalık onu koruyamaz çünkü yalnızlık ölüm gibi ensesinde solur. yaptığı ve yapmadığı her şey pişmanlıktır, bu yüzden hiçbir şey yapmak istemez. kendiyle ilgili her şeyde öncelikli eleştirmeni kendisidir ve öyle acımasızdır ki heves denilen şey bünyesinin hiç alışık olmadığı bir duyguya dönüşmüştür. böyle insanlar için hobileri her şeydir, hobilerine öyle bağlılardır ki onları kaybettiklerinde hayatlarının sonlanacağına bile inanabilirler, hiçkimse onlar kadar zevk alamaz hobilerden. hayata dair en somut gerçekleri hobilerdir, kendilerini sevmiyorlarsa bile dayanma gücünü hobilerine olan yeteneklerinden veya sevgilerinden alırlar. kendilerini "garip" olarak tanımlayabilirsiniz, onları bir yere odaklanmış şekilde öylece dururken görebilirsiniz veya tam tersi insanlarla konuşmaya çalışan biri de olabilirler; bu onların yalnız oldukları gerçeğini değiştirmez çünkü onlar kendilerinden uzaklaşmış ve içten içe yalnızdırlar. içlerinde hiç dolmayan bir boşluk vardır ve kimseyi gerçekten o yere koyamazlar. belki de insanlar onları bunaltabilir, hiçbir zaman insanları gerçekten sevmemiş de olabilirler. bu onların isteyerek yaptıkları bir şey değildir, içlerindeki o boşluğun derinliğinden kaynaklıdır. onlar kalabalığın içinde yalnızlaşmışlardır, mutluluğun içinde ağlamış ve huzurun içinde kederlenmişlerdir. Bu insanlar en kalabalık yalnızlardır.