Tesadüfler

Her şeyin başladığı o an.

Hiç beklemediğiniz bir anda, hiç beklemediğiniz bir kişi tarafından hayatınızın tamamen değişeceğine inanır mısınız. Böyle sorunca kimseye olacak şeymiş gibi gelmiyor ta ki başımıza gelene kadar. Bundan 3 ay öncesinde biri gelip bana "Bir gün hayatına hiç ummadığın anda hiç ummadığın biri girecek ve hayatın ondan öncesi ve ondan sonrası olarak ikiye ayrılacak." dese sanırım gülüp geçerdim. Öyle şey mi olurmuş canım. Olurmuş, olurmuş. O hayatımı değiştiren olay yaklaşık 2 ay önce gelişmeye başladı. Okuldaydım, sınıf arkadaşlarımdan birinin yanıma gelip "seninle tanışmak isteyen biri var." demesiyle başladı. Önce durumu anlattı çocuğun instagramda resmimi gördüğünü ve bana ulaşmak için çabaladığını anlattı. Şaşırmıştım. Sonuçta birinin resimlerimi görüp beni beğenmesi imkansız bir olaydı çünkü beğenilmeyecek kadar çok çirkin bir yüzüm vardı. Her neyse konuşmak için numaramı vermesini söyledim arkadaşıma ve eve gidip mesajın gelmesini bekledim. Aslında o kadar da umutlu değildim. Çünkü ne yeni bir ilişkiye hazırdım ne de yeniden birilerine güvenebilirdim. Yine de bekledim. Saatlerce bekledim. Fakat mesaj falan gelmedi. Ertesi gün okula gittiğimde arkadaşa neler olup bittiğini sormaya tabi ki de cesaret edemedim. Sonuçta umursamaz bir tavır sergilemeliydim. O kadar çabuk yelkenleri suya indirmek ve sabırsız davranmak pek de uygun düşmezdi. Sınıf arkadaşım beni kocaman bir dertten kurtararak mesaj atıp atmadığını sordu. Atmadığını söyleyerek ne kadar umursamaz görünmeye çalışsam da ses tonumdan aslında hiç de öyle olmadığının anlaşıldığını fark ettim. Aradan iki gün geçmişti bile ve ben hala mesaj bekliyordum. Tabi bunu en yakın arkadaşlarım dahil hiç kimseye anlatamıyor herkesten saklıyordum. Bana sorduklarında "Ne mesajı ya umrumda bile değil." dediğim bile oluyordu sırf gerçeği gizleyebilmek için. Neyse koskoca 2 günü mesaj bekleyerek geçirdim ve 5 Mayıs günü o beklediğim mesaj nihayet geldi. Böylelikle konuşmaya başladık. Adından, yaşından ve beni nasıl bulduğundan falan bahsetti. O akşam oldukça soğuk konuştuğumu günler sonra onun bana söylemesiyle fark edecektim. O gece saatlerce konuştuk. Ertesi gün yine saatlerce konuştuk. Artık iyice alışmıştık birbirimize aslında bakarsanız bu kadar kısa sürede bu kadar çok alışmamız pek de normal sayılmazdı doğrusu. Yine de mutluydum. Uzun zaman sonra saatlerce konuşmaktan çok büyük zevk aldığım biriyle tanışmıştım. Tabi ki bu süre içinde hem birbirimizi hiç görmemiş olmanın rahatlığını yaşıyor hem de gerçekten nasıl biri olduğunu da merak ediyordum. Belli ki o da merak etme durumundan yana sıkıntılıymış ki bir kaç gün sonra buluşma kararı aldık. Buluşma mekanımız pek de iyi bir yer sayılmazdı. Hatta çoğu çiftin ilk buluşma için tercih edeceği bir yer hiç sayılmazdı. Sonuçta biz bir kütüphanede buluşma kararı almıştık. Ne kadar mantıklı bir buluşma yeri olabilirdi ki bir kütüphane. Yine de hayatımızın dönüm noktasının ilk mesajın atıldığı 5 Mayıs ve ilk kez 11 Mayısta buluşacağımız kütüphane kafeteryası olacağını ikimiz de tahmin dahi edemezdik.