Yine bir sonbahar sabahı aslında erken kalkmam lazımdı ama saat 10.10 olmustu bile hemen kalkarak hazırlandım kesinlikle dükkanın önünde herzaman ki gibi beni bekliyorlardır diye düsündüm
Elimde kitaplar la yola cıktım hem okuyor hem dükkan işletiyordum dükkanım evime 20 dk lık uzaklıktaydı ders lerden aldıgım notlara bakarak yürüyordum birden birine carptım uzun boylu kahverengi gözlü yakısıklı bir adamdı kitaplarım yere düsmüstü adamin yanindaki yardimcisiydi diye düsündüm bana birşeyler söyledi
("Cosa pensi di fare,cosa goffa)
"Ne yaptıgini saniyorsun sakar şey"
Anlamıyorum diye yanıtladim
Adam (çok özür dilerim yanlışlıkla oldu )
Dıye yanıtladı
Önemli degil deyip kitaplarımı taplamaya basladim
Saten geç kalmıstım
Hızlıca kitaplarımı topladıktan sonra adam tekrar
(Tekrardan çok özürdilerim)
Dedi
Yanindaki yardimcisi tekrar konuşmaya başladı
(Fretello,perche ti stai scusonda,ti sei colpito)
"Abi sen niye özürdiliyorsun kendi çarptı"
(Stoi zitto)
"Sen sus"
Önemli degil dedim iyi gunler diyip yoluma devam ettim koşa koşa dukkanımın önüne gittim her zaman ki gibi uzun bir kuyruk var
Her bir ağizdan cümler
Oooo esila hanım gelmiş
Nerede kaldınız esila hanım
Bugünn geç uyandım yorgunluk işte kusura bakmayın
Deyip dukkani actim fazla kalabakti herkeze yetismeye calistim resmen ter icinde kalmistim müsteriler azalınca arkadaşim çagla gelmisti
Ooo knk mıs gelmis hoşgeldin canim dedim
Hoşbulduk tatlim diye cevap verdi
Biraz oturup konustuk aksam gec olmustu
Çağla hadi knk gel bize geçelim birlikte film gecesi yapariz dedi
Aslinda her gun yanliz kalmak tan bikmistim ama teklifini reddettim sen git knk belki baska bir zaman peki sen bilirsin dedi cağla saat 11 'e geliyordu sandalyeleri kaldırıp dükkanı silmeyi bitirtikten sonra önlüğumü çıkardım o sırada dükkana iki tane adam girdi kim olduklarını bilmedigim iki adam tanımıyordum bile
Pardon kapalıyız lütven yarın gelin üstüme doğru geliyorlardi lütven gelmeyin dedigim halde geliyorlardi hemen telefonumdan çağlayı aradim ama telefonu kapalıydı şaşırmamalıydım çağla hiç gece insan ı değil di o sırada halen üstüme doğru gelen adamlara baktim ben resmen arkaya gitmekten duvara yapismistim
Adamlardan biri birseler soyledi
( dare I'ago)
"İğneyi ver"
Hangi dil konustuklarini bilmiyordum
O adam o igneyi boynuma batirinca buyuk bir ciglik attim ama gece oldugugu icin kimsede duymuyordu cirpindim ama nafile yavaş yavaş gözlerim kapanmaya basliyordu
Son hatirladigim cumle şuydu
(Prendi questa ragazza,il capo ne sara entussiasta)
"Gotür şu kızı patron buna çok sevinicek"
Yine aynı dil yolda carpıştigim adam da boyle konusuyordu yoksa bu adamda mi bu isin icindeydi bana ne yapicaklardi
Gözlerimi açtıgımda güneş dogmuştu bile tahminim saat 10.00 yada 10.30 du hemen ayağı doğruldum etafıma bir göz gezdirdiğimde bir yatak dolap ve bir kac esya vardi odanin ici guzeldi odada kimse yok yapa yanlız dım birden kapı açıldı
Gözlerim fal taşı gibi açılmıstı yine o adam
"Sen o yolda çarpıştığim adam sın sen dedim
"Sonunda uyandın guzelim kaç saat tir senin uyanmanı bekliyorum"dedi ne saçmalıyordu beni kaçırmıstı ve ben nerede olduğumu bile bilmediğim bir evdeydim
"Sen ne saçmalıyorsun ne istiyosun benden bırak beni beni niye kaçırdın "diye bağırdım ondan hiç beklenmedik bir cevap aldım
"1. Cisi küçuk hanım bana bağırma yoksa elimden kurtulamazsın
2. Sı ise seni istiyorum artık benim sin" dedi
"Ne ne saçmalıyorsun sen ben hayatımda tanımadıgım bir insanla niye birlikte olim " dedim
"Olucaksın istemesende olucaksın zaman la sende alışacaksın bana "diye bağırdı
