5.

1.2K 72 25
                                    

Bago ko pa mabuksan yung pintuan namin, malakas na boses na agad yung narinig ko. "Where have you been, Michelle?!"


Pag harap ko sa kanya, I can tell that she is angry, ikaw ba naman hindi nag paalam eh. Hindi ko naman siya masisi, malamang kami ang magkasamang dalawa. Lagi naman siyang ganito, kapag lalabas ako or malalate ng uwi dapat mag papaalam ako sakanya. Kahit sino pang kasama ko dapat alam niya. But this is the first time that I was not able to tell her where I've been, kaya hindi ko din alam pano ko to lulusutan. Lalo na pag nalaman niya na nakatulog ako sa taong hindi ko naman lubos na kilala. Send help?


"Tinatanong kita Michelle, saan ka galling?" Sasagot na sana ako pero makita ko na tumingin si Rhian sa paligid niya at maliit na tumawa. "You've got to be kidding me." Bulong niya sa sarili niya pero hindi ko masyado maintindihan. She strongly held my arm, which made me gasp. She was never as aggressive with me as before. She forcefully pushed me into our apartment. I need to calm her down before anything went out of control.


"I'm sorry, I just caught up with something and I forgot to tell you about its last night." Para na akong maiiyak na ewan. She knows how much I hated someone shouting at me, pero here she is ginagawa niya. Madalas kapag nagagalit siya she tends to push my limits natatakot nalang ako. Oo mabait siya kapag okay, pero one wrong move or one thing she doesn't like, magagalit siya sakin. Like literal, she is still holding my arms in a hard way. I gently held her, hoping my arm would not have any bruises on it.


"Really? You forgot it? I was waiting for you last night. I was so worried." She brushed her hair with her hands. I can see that she is frustrated at what is happening. I hold her arm to make sure she will calm down. I know she is not herself, lagi naman on panic mode tong si Rhian kapag nawawala ako nang matagal. Sobrang protective niya sakin, malaki na naman na ako.


"Yes, Riri, please calm down. I am okay. I'm sorry. It will not happen." I said in a low voice and hugged her. I felt that she calmed down a little. Sumandal na din siya sakin. Medyo kalmado na din. Hays salamat naman kahit papano effective to.


"Sorry, wifey, I was so worried last night. Saan kaba kase galing, hindi ka sumasagot sa kahit anong messages ko." hinawakan din niya yung mukha ko at tiningnan ako maiigi sa mata.


"I was with Max last night; after ko sa pizza parlor nag punta na ako don. May project kase kaming tinapos, tapos sa sobrang pagod ko nakatulog na ako." Ngumiti ako sa kanya. She is looking at me intently. Alam kase niya na hindi ako marunong mag sinungaling, pero hindi ko din kayang sabihin sa kanya yung totoo. Sobrang chaos ang mangyayari. Hindi nga lang ako umuwi galit na galit na, pano pa kaya kung nalaman niya na sa bahay ng isang dyosa ako nakatulog. I hope she will believe that.


"Alright," she said, letting go of me and holding my hand. "Alam mo naman na ayokong may mangyaring masama sayo, hindi ba?" Kinuha niya ang kamay ko at tinapan sa labi niya para halikan. "I love you." She smiled at me, which gave me shivers in my body. Hindi kase yun yung usual smile niya, its kinda gives me warning. Parang may iba talaga sa kanya ngayon, kinukuha ko yung kamay ko at lumayo sa kanya.


"I know and I love you too, Riri; you are my best friend,"


"Right," she said in a low voice. Parang hindi siya gusto yung naging sagot ko sa kanya. Naglakad nalang ako sa kusina para naman hindi na mag karoon nang panibagong diskusyon saming dalawa.

𝒀𝒐𝒖 𝒃𝒆𝒍𝒐𝒏𝒈 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒎𝒆 (𝑮𝒙𝑮) (𝑷𝒐𝒓𝑫𝒆𝒆 𝒔𝒕𝒐𝒓𝒚)Where stories live. Discover now