destiny (boni)

part 7

RONI POV'

nasa terrace ako ngayun nag mumuni-muni, paboritong tambayan ko talaga dito sa terrace namin, tama lang kase ang nabubugang hangin dito, sakto lang siya sa gusto kong maramdaman na hangin, ewan kapag nandito ako nawawala nalang lahat ang pagod ko...

ilang oras ring lumipas ay bigla din akong natumba sa pag kaka upo ko, it means napahiga ako at nakatulog, pano ba naman andaming naganap sa araw na ito...

...........

nagising ako ng makita ang sunset, ang ganda talagang pag masdan kapag ganito ang view..

' I really want to watch the sunset'

KINABUKASAN

YUAN POV'

nagising nako around six am maaga kase ang punta ko sa restaurant, para makapag luto narin ako nang sanda makmak, pano ba naman kase lagi nalang madaming customer pero syempre okay yun saken noh, kaya lagi rin akong ginaganahang pumasok e dahil ang sarap pag masdan nang mga taong kinakain ang masasarap kong luto...

pag baba ko ay dumeretso kaagad ako sa cr upang maligo na, di naman pwedeng pumasok ako nang walang ligo ano..

pag katapos ko maligo ay cheneck ko si roni sa kwarto niya upang tignan kung natutulog pa ito, ngunit pag tingin ko sa kwarto niya wala siya ron...

" bat wala si roni dito? maaga ba siyang pumasok? " sambit ko sa aking sarili na nag aalala

cheneck ko rin siya sa iba't ibang parti nang bahay namin ngunit hindi ko ito nakita, ang hindi ko nalang na che-check is yung terrace, kaya umakyat agad ako sa may terrace, at tama nandito nga siya

'hay' bugtong hininga ko nang nakita ko siya sa may terrace na nakaupo at nilalanghap ang simoy nang hangin

" ronalisa! " sambit ko

" kuya? anong ginagawa mo dito? bakit? "

" nag aalala ako sayo roni ha! hinahanap kaya kita " sabi kong hinihingal pa

"sorry kuya, napag alala kita, and bakit moba kase ako hinahanap? miss mo na agad yung maganda mong kapatid ano?" ani niya

" maganda? ganda nang joke mo " pagbibiro kong sambit

" kuya pwede ba kung gusto molang sirain yung araw ko, wag mo nalang ituloy, please lang kuya umalis kana "aniya nito

" okay fine, and fyi ayaw ko rin namang sayangin yung oras ko sayo ronalisa salcedo " sabi ko naman habang paalis na sa terrace

RONI POV'

hays nakakainis talaga tong si kuya ang aga aga manira nang araw..

after a few hours

naisipan ko nang bumaba, dahil mahigit dalawang oras narin ako dito..

pag baba ko ay walang tao sa sala, at bago ito dahil sobrang tahimik nang bahay namin, hay sobrang naninibago talaga ako ngayun... di naman kase ganito dati e, kahit maaga palang e ang ingay ingay na nila mommy para gisingin kami ni kuya para makapasok na sa school, nakakamiss rin talaga yung mga panahon na yun....

at nakakamiss din yung pag punta punta dito ni borj...

" hayy tama na nga 'ronalisa' nag da-drama ka nanaman " sambit ko sa aking sarili

cheneck ko na rin si dad and mom, at nakakalambot nang puso yung nakikita ko ngayun, mag kayakap si mom and dad, gustong gusto ko talaga silang nakikitang ganyan...