DISCLAIMER • this is a work of fiction, names, characters, events, and locations this story are made by the authors imagination, don't take it serious.
____________________________________
"Oh my god, Gail Celestre? Is that you?" Bigla kong sinuot ang mask and cap ko ng unti unti ng lumalapit sakin ang mga tao sa mall.
"I'm sorry, I'm in a hurry, In need to go." Yon lang ang sinabi ko sakanila bago umalis at pumasok sa sasakyan.
For sure pagagalitan na naman ako nito ng manager ko, myghad gusto ko lang naman e treat ang self ko but it's always like this. So, yeah mahirap maging model at pumasok sa industry.
Hindi nako nag taka ng tumawag si Sydney, my manager.
"Hi Syd, I'm sorry I just want to treat my self hindi ko alam na makikilala pala nila ako."
"Nako Gail ha, pasalamat ka good mood ako today, kong hindi pagagalitan na naman kita." She said.
"Thanks God, sige see you I'm on my way pupunta ako dyan." Saad ko.
"Okay, basta be careful next time ha." Saad niya.
I'm thankful na si Sydney ang naging manager ko, magkasing edad lang kami so na iintindihan niya ako. She's not really strict kaya hindi ako nahirapan.
"Traffic na naman? Oh my god!"
Mabuti nalang at madali lang yong traffic so nakaalis kaagad ako.
Binaba kona agad ang tawag at nag drive na paalis. I'm in a mood habang nag mamaneho, dahil sa sobrang layo ay hindi kona namamalayan na mag gagabi na pala.
It's already 5:30 kaya medyo madilim na. Napatigil ako sa pag mamaneho ng napadaan ako sa park. Kunti nalang ang tao dahil madilim na. Marami namang lights kaya hindi siya naging madilim, so naisipan ko munang bumaba at mag stay dito kahit 30 minutes lang.
Bumaba ako ng kotse at pumasok sa park. Then I sat on the bench near the fountain. Ang lamig ng hangin kaya nakaka relax, pinapanood ko lang ang mga taong dumadaan. Siguro hindi nila ako nakilala dahil naka cap and mask ako.
Napangiti ako ng nay nakita akong babaeng at lalaking teenager they are talking and the girl smiled a lot. I smile sadly when I remember something or someone.
Teka, bakit ko siya iniisip? At bakit siya agad ang pumasok sa isip ko?
"Oh my god, come on Gail ang tagal nanon, you should forget him." Bulong ko sa sarili ko.
Pero paano? Parang niloloko ko lang ang sarili ko. I can't forget him dahil he's my first love. Kaya ang unfair dahil ang saya saya niya na ngayon, he became more successful andami niya nang naka love team and for sure he already have a girlfriend. But ako, I'm still here being stuck by our past, ni hindi ko siya magawang kalimutan kahit pinipilit ko na siyang kalimutan.
Napatigil ako sa pag iisip ng may asong lumapit sakin.
"Omj ang cute, hello doggie come here." Kinuha ko ang aso at nilagay sa binti ko.
Kaninong aso to? Kapag walang mag hahanap nito ngayon, dadalhin ko na to sa condo.
But I was wrong, akala ko madadala ko na ang cute na asong to pero hindi pala, dahil alam kong pag mamay ari siya ng lalaking papalapit sakin ngayong. The guy was also wearing a mask and cup, pareho kaming dalawa.
"Baby, siya ba amo mo?" Tanong ko sa aso.
"Mapple" kalmadong saad ng lalaki.
Siya nga.
"Hello, is this your dog? Ang cute niya balak ko pa sanang dalhin siya sa condo kong walang mag hahanap sa kanya e." Pag chichika ko sa lalaki.
Pero parang natulala siya, bakit? Nang tinanggal niya ang cap niya ay don rin ako napatulala.
Those eyes, those eyes was so familiar. Wait, no this can't be.
"Thankyou, miss." Saad niya bago kinuha ang aso, then he wear his cap and immediately look away.
Like he didn't hurt me.
Like he didn't love me.
Or did he really?
______________________________________
