Bir hitap şekli ile başlamak istemiyorum. Hiçbirini hak etmiyorsun çünkü. Ve biliyorum bu mektup eline geçecek okuyacaksın.Bunları senin canını yakmak için söylemiyorum. Gerçekler acıdır kadın. Şaka gibi , sevgilim dediğim kadına şu an sanki yoldan geçen yabancı bir kadınmış gibi yazıyorum. Aslında öyle değil mi ? Tanımamışım seni hiçbir zaman. Hep yabancı kalmışsın sen bana. Kapımın önüne gelmeyerek çok iyi yaptın. Görmek istemiyorum seni. Ve evet unuttum seni. Aklımın ucundan dahi geçmiyorsun. Bir sohbette adın geçse yabancıymışsın gibi tepki veriyorum. Onca yaşanmışlığı, onca dokunuşu, onca günü hepsini yok sayıyorum. İnan hiç zor değil yok saymak. Şu saatten sonra ne yaparsan yap. Umurumda değilsin bir yabancı olarak. Ben çok bekledim seni. Sen beni o gece terk ettiğin zaman ben dedim ki kendi kendime " Hava almaya çıkmıştır gelir birazdan." Bekledim , bekledim. Beni terk ettiğin gecenin akşamında beklediğim hâlde gelmedin. Ben yine de paspasın altına koydum o anahtarı, dedim gelirse kapıda kalmasın. Ben de yatarım. Sonra dedim , o unutkandır. Unutur anahtarın orda olduğunu. Kalktım balkonun kapısını da açtım. Geldiğin zaman bana kızacaktın , balkon kapısı açık kalır mı diye. Dedim , gelsin de varsın kızsın. O gece koltukta balkonun hemen yanında uyudum. Hasta oldum ertesi gün. Ama baktım sen yine yoksun. Sonra umudu kestim artık. Dedim , oğlum yok o. Birkaç gün girmedim o eve , duvarlarda sesin yankılanıyor diye. Sokak köşelerinde yattım kalktım. Sonra kalktım geldim eve. Kapattım balkonun kapısını. Toparladım kendimi. Sigara kokan perdeleri attım. Duvarları boyadım. Odamızı kapattım. Depodan farkı yok artık oranın. Hayatıma yeni birini aldım. Çok seviyorum onu. Her şeyden çok. Belki o da beni gecenin bir vakti terk edecek , o zaman belki yanına gelirim. Benimde yaşamaya hakkım olmaz. Anneni gördüm geçen. Yanında küçük kız kardeşin vardı. Gülüp eğleniyorlardı. O da unutmuştu seni. Hiç söylemedim ona bir şey. Benim yazacaklarım bu kadar. Ben de seni çok sevdim kadın. Yemin ederim her şeyden çok sevdim. Belki bize bunu yapmasaydın o salondan insanlar gülerek, içlerinde bir umut ile çıkarlardı. Ama olan oldu artık. Uzatmak istemiyorum. Ben de mektubumu bir alıntı ile bitirmek istiyorum ;
"Seni özlemeye utanıyorum. Sana özlediğimi söyleyemeyecek kadar bizi bitirmiş olmana da sen utan. Şimdi sarıl haksızlığının boynuna ağla, ben kalbimin hatrına susacağım. Vurulan benim sen boşuna ölüyorsun. "
-SON-
