ＥＳＣＡＰＩＳＭ ᴋᴏᴏᴋᴠ(onhold)

Chapter 9.

~~After three days ~~

"ම්ම්..මෙන්න Taehyung..."

"ආහ්...තැන්ක්ස් ජින් හියුන්..."

දැන් ටික වෙලාවක ඉඳන් කැෆේ එකේ කොනේ ම තිබුණු ටේබල් එකේ වාඩි වෙලා බලාගත්ත අත බලාගෙන හිටපු Taehyung ගැස්සිලා ගිහින් මේ ලෝකෙ සිහියට ආවේ ජින් ගෙ කට හඬින්...

තමන්ගෙ දිහාවට strawberry milkshake එකක් දික් කරගෙන අනිත් අතින් ඒ වගේම milkshake එකක බටයක් කටේ ගහගෙන හිටපු ජින් ට හිනාවක් දාපු Taehyung milkshake එක ගන්න ගමන් ජින් ට තැන්ක්ස් කරා....

"Taehyung දරුවෝ....ඔයා ඇදිලා ගිහිං සුදුමැලි වෙලා....අසනීපයක් ද? නැත්නම් මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් ද? අනික පහුගිය දවස් ටිකේ කොහෙද අතුරුදහන් වෙලා හිටියේ...."

Taehyung වාඩි වෙලා හිටපු ටේබල් එකේ ම අනිත් පුටුවෙන් වාඩි වුණු ජින් ප්‍රශ්න කරත් Taehyung ගෙන් පිළිතුරු විදියට ලැබුණේ නිහඬ තාවය විතරයි...Taehyung කරේ හැමදාමත් වගේ ඕනම ප්‍රශ්නෙ කින් පැනලා යන්න එයා පාවිච්චි කරන එයාගෙ ලස්සන බොක්සි ස්මයිල් එක දාලා milkshake එකේ බටේ කටේ ගහ ගත්ත එක...

ඇත්තටම ජින් වෙනදාට මෙහෙම අහන්නේ නැති තරම්...මොකද මොන තරම් ප්‍රශ්න තිබුණත් Taehyung කියන්නේ හැමදාම හිනා වෙලා හිටපු කෙනෙක්...කැෆේ එකේදි උනත් Taehyung හරිම ප්‍රියමනාප විදියට කස්ටමර්ස් ලා එක්ක ගනුදෙනු කරා...ඒත් අද Taehyung හරිම නොසන්සුන්...එයාගෙ කලබල ගතිය කොච්චර ද කියනවා නම් උදේ එයා කස්ටමර් ලා දෙතුන් දෙනෙක් ගෙන් බැනුම් ඇහුවා...

ජින් නොදන්නවා නෙවෙයි Taehyung කියන්නේ කිසිම කෙනෙක්ගෙ උදවුවක් අනුකම්පාවක් බලාපොරොත්තු වෙන කෙනෙක් නෙවේ කියලා..ඒ උනාට තමන්ගෙ ම සහෝදරයා නොවුණත් ඒ තරම් ම සමීප වුණු Taehyung ප්‍රශ්නෙ ක‍ ඉඳිද්දි ජින් ට බලාගෙන ඉන්න බැරි වුණා...

ඒත් Taehyung ගෙන් කිසිම ප්‍රතිචාරයක් නෑ...අඩුම Taehyung වචනයක් වත් කතා කලේ නැහැ...ජින් එතැන වාඩි වෙලා හිටපු මුළු කාලෙම එයා කරේ milkshake එක බීපු එක...

"ම්ම්ම්ම් ඔයා කියන්න අකැමැති නම් කමක් නෑ...මන් බල කරලා අහන්න යන්නේ නැ...ඒත් හැමදේම තනියම කරන්න යන්න කලින් මතක තියා ගන්න ඔයාට අපි ඉන්නවා කියලා..."